In het dorp waar mijn lief vandaan komt (in Capadocie in centraal-Anatolie) en waar we een paar dagen zijn, wordt het ritme van het jaar bepaald door het gewas dat geplant, geoogst, opgeslagen of verkocht wordt. En nu, eind september, zijn het druiven (en pompoenen): ze zijn rijp en worden geoogst. In de straten komen paardenkarren voorbij met kratjes vol druiven, op de velden staan (vooral) vrouwen gebogen het fruit te plukken en mensen stoken houtvuren voor hun deur waarop in grote potten druiven staan te pruttelen – tot welk goedje dat precies leidt is me overigens niet helemaal duidelijk. Maar het gaat niet zo best met de druiven- en wijnproductie in Capadocie.Tot een paar jaar geleden stond hier een wijnfabriek van de overheid – het beroemde ‘Tekel’ – maar nadat alle overheidswijnfabrieken werden verkocht aan het Amerikaanse bedrijf Mey, werd de fabriek gesloten. De afzetmarkt voor druiven zakte totaal in en mensen begonnen hun velden te verwaarlozen. Maar gelukkig: verdwenen is de wijn uit deze regio niet. Er zijn nog een paar sterke lokale merken, en gisteren maakte ik kennis met nogal bijzondere huisgemaakte wijn. Mijn lief en ik gingen op pad om wijn te kopen en belandden in de lokale slagerij. De slager heeft een wijnmakerij aan huis en volgens vriendlief moesten we die echt eens proberen. We kregen de fles in een oude krant gerold en in een plastic zak verpakt mee. In het ouderlijk huis doken we met wijn en twee theeglazen (nee, er zijn geen wijnglazen in huis) onze kamer in. En wat kwam er tevoorschijn uit de plastic zak? Anderhalve liter wijn, zorgvuldig gegoten in een lege bronwaterfles. Handig, want de kurketrekker was dus niet nodig, we hoefden alleen maar de schroefdop los te draaien. Ik aarzelde wel even, maar de wijn bleek prima te pruimen. Ik vermoed dat we nog wel vaker bij de slager langsgaan. Eeuwenoude wijntradities mogen niet verloren gaan!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Met dat pruttelen wordt Pekmez gemaakt, druivenstroop. Na het pruttelen wordt het met wat kalkgrond in een pot gegooid, en dan heb je dus druivenstroop. Die kalkgrond wordt trouwens liefst op aanraden van iemand, maar zonder goede aanwijzingen, uit een of ander gehucht in het midden van nergens gehaald. Driemaal raden wat ik twee weken geleden gedaan heb… Juist ja, derde afslag na de witte ezel naar rechts… Nadat we zowat alle dorpskinderen in de auto hadden gehad, wist er gelukkig een slimme jongen wel de weg te vinden.