Mijn zwarte leren jas is onmisbaar in de winter. Niets houdt me warmer en droger als het sneeuwt of regent. Maar op de een of andere manier voel ik me niet prettig in die jas als het alleen maar koud is, en niet nat. En al helemaal niet als ik er ook nog een jaren geleden gekochte soort van Russische muts bij draag. Hier dragen alleen mannen die kledingcombinatie. En hoewel ik nooit zo’n behoefte heb om op te gaan in de massa, kreeg ik langzamerhand toch de behoefte me op koude dagen wat vrouwelijker te kleden. Dus toen ik in een kledingwinkel een vrij strakke zwarte lange trui zag hangen (tot op m’n enkels!), mét capuchon, kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik maakte m’n outfit compleet met een wollen muts. Die weer een setje was met een sjaal. Nu krijg ik normaal jeuk van setjes, maar veel Turkse vrouwen dragen een muts-sjaalsetje dus in mijn aanpasdrang leek het me een uitstekende aanschaf.
Mijn aanpasactie is geslaagd, zo merkte ik vandaag. Ik stond in nieuwe outfit te wachten bij een bushalte en een man begon tegen me te praten over busroutes en vertrektijden. Ik verstond hem niet goed, want helaas, mijn luistervaardigheid laat nog veel te wensen over. Dus ik vroeg of hij het nog een keer wilde zeggen maar dan wat langzamer. ‘Oh sorry, ik had niet door dat je buitenlands was’, zei hij. En nu weet ik het dus niet meer: hoor ik er nou bij of niet?
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties