Kurdish MattersNieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com

Ze dacht dat ze droomde. Maar ineens bleek dat het écht gebeurde: de vent die achter haar zat in de nachtbus van Istanbul naar een stad in het midden van het land, raakte haar overal aan en greep haar borsten vast. Ze schrok wakker, ze schreeuwde, huilde en beefde over haar hele lichaam. En ze waarschuwde de vriendin waarmee ze reisde, die meteen het buspersoneel alarmeerde. Probleempje: de jonge man die haar aanrandde, was zelf een van de twee bus-stewards. Onvoorstelbaar hoe het buspersoneel met de situatie omging: ze wilden dat het meisje de jongen meteen vergaf voor wat hij had gedaan, want ‘hij bedoelde er niets vervelends mee’. Gelukkig was ze behoorlijk vasthoudend in haar voornemen later de politie te bellen, en steunde haar vriendin haar in die beslissing.

Ik zag het allemaal gebeuren afgelopen week in een nachtbus waar ik met mijn lief in zat. Je zult mij nooit horen zeggen dat het in Turkije onveilig is om lange afstanden af te leggen met een nachtbus: het is een prima manier van vervoer, en veilig ook. Maar ja, zieke kerels kom je nou eenmaal overal tegen, zelfs als personeel voor een busmaatschappij. En wat doe je dan? Toch goed om even bij stil te staan. De vrouw in dit verhaal besloot tot haar bestemming te wachten en daar naar de politie te gaan. Mijn vriend adviseerde haar meteen de militaire politie te bellen: zij bewaren de orde op het platteland en als je 156 belt word je automatisch verbonden met de dichtstbijzijnde gendarmerie-post. Had de vrouw dat gedaan, dan had de militaire politie de bus meteen gestopt en die man eruit gehaald. De militaire politie is onomkoopbaar, en de aanrander was niet weggekomen met zijn daad. In dit geval vrees ik dat zijn aanranding voor hem zonder gevolgen zal blijven. Ik vraag me af of de vrouw de moeite heeft genomen op haar bestemming nog naar het politiebureau te gaan, en ondertussen zag ik het personeel steeds weer op haar inpraten om het vooral te laten zitten, en ik zag haar twijfelen.

Wat ook je keus is, het is handig te weten welke nummers je kunt bellen. Als je in een Turkse stad of in een dorp bent en je hebt met spoed politie nodig, dan bel je 155. Ben je op het platteland, dan bel je 156 en je krijgt de militaire politie aan de lijn. Ik hoop dat je het nooit nodig hebt, maar je kunt maar beter wel voorbereid zijn.

No Comments »

Leave a Reply

 tekens beschikbaar

Snel