Ik zou vandaag kunnen schrijven over de terugtrekking van de Turkse troepen uit het noorden van Irak. Over hoe er hier in de kranten wordt beweerd dat iedereen al wist dat de terugtrekking een feit was, behalve premier Erdogan – aan verzameld journaille bij een gelegenheid waar de premier zou spreken, werd de speech van de premier vast op papier uitgedeeld, en daarin was nog sprake van ‘de voortgaande actie’ in Irak… Over hoe zangeres Bülent Ersoy nog steeds kritiek krijgt op haar woorden dat ze als zíj een zoon had ze die nooit de oorlog in zou sturen – maar hier en daar krijgt ze ook bijval. Over of het nou Amerikaanse druk was die ervoor zorgde dat Turkije zich als een speer terugtrok, of niet – iedereen gelooft van wel, maar legerleider Büyükanit blijft ontkennen. Maar hiermee heb ik er eigenlijk al wel weer genoeg over gezegd. Het offensief in Irak heeft acht dagen geduurd, en in de kranten leek het wel of er in het land niets anders gebeurde. Niets is natuurlijk minder waar. Een onderwerp dat volgens mij meer aandacht verdient, zijn de ingrijpende gebeurtenissen bij Tekel, het staatsbedrijf dat een flink deel van de Turkse tabaksmarkt in handen heeft. Tekel is verkocht aan British American Tobacco, en Tekel-werknemers gaan in verschillende Turkse steden protesterend de straat op. Ze vrezen sluiting van één of meerdere van de zes sigarettenfabrieken en een enorm verlies aan banen. Misschien dat ze volgende week meer ruimte krijgen in de pers – tenminste, als de hoofddoekenkwestie, die ook de wereld nog niet uit is, de voorpagina’s niet meteen weer overneemt…
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties