Het was één van de eerste keren dat ik in Turkije naar de markt ging. Ik had net m’n eerste woorden Turks opgepikt, geliefde zou ‘s avonds koken en ik zou onder andere uien kopen. Niet te veel. Dus ik tegen de uienman op de markt: “Dört soğan lütfen” (vier uien alstublieft). Pakt die man een zak en een schep en begint vier kílo te scheppen. Ik riep snel ‘iki!’ (twee, het eerste lagere getal dan vier dat me te binnen schoot) en keerde huiswaarts met een flinke zak uien. Ik moet weer aan dat voorval denken nu de prijzen voor etenswaren stijgen. De prijzen voor brood gaan omhoog wegens de wereldwijde schaarste aan graan, maar ook de groenteprijzen stijgen. Citroenen: van anderhalf lira naar 4 lira per kilo. Tomaten, nu 5 lira per kilo, ooit anderhalf. Groene bonen: 15 lira per kilo, ooit 5 – van die laatste heeft Murat de marktman dan ook maar een mini-mandje staan. Ik vraag Murat of het koopgedrag van zijn klanten verandert. “Ja, ze kopen veel Europeser in”, zegt hij. Europeser? “Ja, veel vaker per stuk in plaats van per kilo.”
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties