Kort rokje, hoge hakken? Décolleté, en hoe diep dan? Blote schouders? Of is het beter een lange jurk aan te trekken met een braaf shirt met ronde hals? De juiste kleren kiezen is niet makkelijk in Istanbul – of valt dat nogal mee?
Vorige week klaagde de patriarch van de Grieks Oecumenische kerk in Istanbul over ‘naakte vrouwen’ op straat in de wijk waar het patriarchaat is gevestigd, Fener in het oude district Fatih. Naakt, daarmee bedoelde hij: een korte rokje en een topje. Da’s tegen de goede zeden, in zijn ogen. Volgens mij ben je niet naakt als je kleren aan hebt, maar toch snap ik hem eigenlijk wel. Fatih, aan de Europese kant van de stad, is één van de conservatiefste delen van de stad, en waarom zou je daar als toerist niet gewoon een beetje rekening mee houden?
In Istanbul kan eigenlijk alles als het om kleding gaat: van alles bedekkende zwarte carsaf tot het kortste rokje met de hoogste hakken en het diepste décolleté. Probleem is dat je als toerist de stad niet goed genoeg kent om te weten waar je wat kunt dragen, zoals echte Istanbullers. In Beyoglu of Nisantasi (rondom Taksim) kijkt niemand ervan op als je er sexy uitziet, maar het is een beetje onhandig als je zo gekleed in Carsamba belandt, de conservatiefste wijk in Fatih, of in Aksaray, waar nogal wat prostituees hun diensten aanbieden. Dat levert aandacht van vervelende kerels op, of op z’n minst een heel ongemakkelijk gevoel.
Ik woon in Üsküdar, ook niet het meest moderne stadsdeel. Ik gooi vaak een sjaal over mijn schouders en borst als ik de deur uitga, en als ik in modernere delen van Istanbul kom, gaat die sjaal af. Of ik verwissel mijn slippers voor hoge hakken als ik mijn bestemming bereik – maar dat is meer omdat lopen op hakken in Istanbul (voor mij) volstrekt onmogelijk is.
Dus: in Istanbul kan alles, of, zoals mijn tante Marie-José zei toen ze vorig jaar op bezoek was: ‘Istanbul sluit niemand uit.’ Maar als je je overal op je gemak wil voelen, zoek dan als toerist een beetje een middenweg. Of mik ‘s ochtends een sjaal in je tas (of koop er eentje op straat voor 5 of 10 lira), zodat je in een handomdraai wat ‘zedelijker’ voor de dag kunt komen. Niet omdat iemand je hier ooit zal vertellen dat dat moet (behalve dan als je een moskee of kerk bezoekt) maar gewoon, om je meer op je gemak te voelen.
Trouwens: voor mannen zijn korte broeken strikt verboden. Maar da’s niets bijzonders, want die regel geldt overal ter wereld.
11 Comments »
11 Responses to “Hoe je te kleden in Istanbul?”
Comments
Blog posts on this article
-
jul 12 2012 / 3pm
[...] hier werken – laat dat dan vooral achter in het reactieveld hieronder, dan blog ik er later over. De ‘hoe je te kleden in Istanbul’-blog is er al. Geniet van de stad! Recommend on Facebook Share on Linkedin Share with Stumblers Tweet about it [...]
-
aug 14 2012 / 11am
[...] zijn twee andere blogjes die handig zijn voor toeristen in Istanbul: * Hoe je te kleden in Istanbul * Hoe met geld om te gaan in Istanbul Recommend on Facebook Share on Linkedin Share with [...]
Wat zou het fijn zijn als iedereen een beetje dacht zoals jij hierboven beschrijft. Houd als gast een beetje rekening met plaatselijke gebruiken. En als je het niet zo goed weet, ga dan voor veilig.
Ik woon zelf in Fethiye, aan de Turkse zuidkust, en erger me samen met de lokale bevolking groen en geel aan de toeristen die in bikini naar de markt of winkelcentrum gaan. Helaas past het niet in de Turkse cultuur er iets van te zeggen tegen deze “gasten”.
Ha Fréderike, wat leuk om mezelf hier tegen te komen. Net of ik mijn beeld plots zie in een etalageruit. Je hebt helemaal gelijk met je stukje. Vooral met de opmerking dat korte broeken overal verboden zijn. Alleen is men hier in Nederland nogniet van op de hoogte. Ik kreeg pas een klant (en je weet dat ik een eerzaam beroep uitoefen) met ontbloot bovenlijf. Het moet niet veel gekker worden.
Groeten,
Marie-José
ho wacht – één stukje van de wereld houdt moedig stand. afrikaners zijn hun korte broek niet uit te sláán. zomer of winter, de (witte) boeren vertonen zich maar hoogst zelden in iets anders. helaas nemen ze hun boep (bierpens) ook overal mee naar toe.
Hallo Fréderike, heerlijk om zo in de actualiteit een stadse variant beschreven te krijgen van hoe ik het 22 jaar geleden ook al ervaarde. Toendertijd wonend en werkend in Antalya heb ik wel altijd ‘mijn’ toeristen voorgelicht over de do’s and dont’s.
Een beetje bewustzijn over een land waar je heen gaat, je ook inlezen over die culturele achtergronden en niet alleen maar waar welke kerk staat om te bezoeken, siert de bezoeker. En maakt dat je je ook veel meer op je gemak zult voelen.
En hou me te goede, aanvankelijk heb ik me ook, eerst als groentje en later eigenwijsje opgesteld door het eerste jaar topless te zwemmen op plaatsen waar dat feitelijk een morele aardverschuiving veroorzaakte bij de locale bevolking, toen was het ook fijn dat een vriendin van mij die al in Turkije woonde mij daar een en ander over uitlegde.
Het begrip wederzijds respect regelmatig afstoffen en af en toe in de spiegel kijken, vind ik helemaal niet zo’n gek idee!
“Trouwens: voor mannen zijn korte broeken strikt verboden. Maar da’s niets bijzonders, want die regel geldt overal ter wereld.”
Overal ter wereld? Korte broek verboden? Nou, ik ben nog nergens geweest waar ik niemand zag met een korte broek hoor…
Ik zie die borden ook overal, zelfs in Spanje!
over zichzelf kleden in istanbul en badplaatsen in turkije!! het is soms wel opvallend dat turkse meisjes onverstoord zich bloter mogen gaan kleden,maar als je dat zelfde als toerist aanschaft,zelfs in een stad word je dan meer bekeken als aypitir.ga eens aaan een bushalte of station zitten en kijk hoe turkse mannen reageren op een turkse en een buitenlandse vrouw in zelfde open kleedje ,
Haha, ja dat kortebroekenverbod wordt helaas te weinig nageleefd…
Geachte mevrouw Geerdink,
Uw website volg ik sinds enige tijd. Met plezier en interesse lees ik wat u schrijft en als Turkse Nederlander herken ik heel veel. Interessante politlieke en maatschappelijke kwesties. Wat schetst u hier op een leuke manier hoe subtiel en de ongeschreven regels en codes zijn. U hebt helemaal gelijk als u zegt dat men in Turkije niet zo gemakkelijk de andere de morele les zal lezen.
Over andere do´s and dont´s…Misschien kunt u daar ook eens aandacht besteden…
Vorige week ben ik met twee vrienden naar Istanbul geweest en heb als ´reisleider´ gefungeerd. Mijn ouders komen uit Istanbul en ik ken de stad goed. De ene vriend wilde nog wel eens wat flirten met leuke mannen bij Simit Sarayi op Taksim. Vriendelijk doch duidelijk heb ik hem gewaarschuwd dat zo direct in het openbaar flirten not done is. of Zelfs affectie tonen is niet altijd ganagbaar. Dit verschilt natuurlijk wel van leeftijd en persoon zelf, maar toch. Hij realiseerde zich dat ie zijn antenne in Turkije toch heel anders moest instellen, ook nadat lokale Istanbulioten mij dat toevertrouwden. Ik bracht dat weer subtiel op hem over :-)
Communicatie in Turkije is vaak indirect, subtiel, veelgelaagd. En in andere situaties is het weer anders. Niet altijd makkelijk dus.
Hebt u al eens baklava gegeten in Karaköy Güllüoglu? Moet u eens proberen. Heerlijk…Er is ook een Güllüoglu in Uskudar maar dat is van een andere tak van de familie.