Elke keer dat we bij zijn ouders langs gaan, praat zijn vader met hem. Vrijwel elke zin begint met ‘Oğlum bak’, wat betekent: ‘Mijn zoon, kijk…’, waarna allerlei levensadvies en wijsheid volgt. Vader probeert zijn zoon het juiste pad op te krijgen. Zoon is nu 31 en voldoet op z’n zachtst gezegd niet aan zijn ouders’ verwachtingen. Nooit een respectabele baan gehad, nooit getrouwd, geen kinderen, en hij staat niet te trappelen om zijn vaders bedrijf over te nemen. Toen ik het voor het eerst hoorde, vond ik het wel wat hebben, dat ‘oğlum bak’. Het klonk wel mooi vaderlijk, zorgzaam, liefhebbend. Maar zoon ziet het natuurlijk niet zo. Hij raakt geïrriteerd als het oğlum bak-gesprek weer begint. Hij wil zijn eigen keuzes maken. Keuzes waar zijn ouders misschien mee in zullen stemmen, maar misschien ook niet. Maar echt tegenwicht geven, was moeilijk, want hij wist zelf ook niet wat hij wilde. Maar hij lijkt alle mogelijkheden wat meer op een rijtje te krijgen. Hij praat alsof hij in zijn hoofd wat knopen heeft doorgehakt. We zullen in de komende tijd wel weer eens bij zijn ouders langsgaan. Misschien confronteert hij zijn ouders wel met zijn keuzes. Flinke kans dat deze keer zoon begint te praten, en dat vader geen andere keus heeft dan te zitten en te luisteren. Voor het eerst zal het gesprek anders beginnen. ‘Babam bak’. ‘Mijn vader, kijk…’
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Ik raak ontroerd door dit artikel, hoop dat baba luistert en dat het goed is.
Komt me heel bekend voor!