In mijn mailbox zitten ongeveer 278 uitnodigingen om meneer Adnan Oktar te interviewen, een ‘prominente moslimgeleerde’ die vooral bekend is als moslim-creationist. Oké, ik overdrijf een beetje, het zijn er niet zó veel, maar ja, Adnan Oktar heeft er ook een handje van te overdrijven: volgens de informatie die zijn PR-dame me heeft gestuurd, heeft hij meer dan 250 boeken geschreven. Nog nooit van het principe ‘minder is meer’ gehoord zeker.
Vorige week kreeg ik een uitnodiging voor de iftar met meneer Oktar, samen met andere buitenlandse pers. Even overwoog ik te gaan, vooral omdat er qua locatie ook nogal overdreven werd: het Ciragan Palace, het meest luxe hotel in Istanbul waar ik wel eens een superduur glas wijn drink op het terras bij het zwembad pal aan de Bosporus, maar waar ik me nooit een diner zou kunnen veroorloven. Uiteindelijk ben ik niet gegaan, want ik had er niet zo’n zin in om naar een langdurige speech over creationisme, waar ik niet in geloof, te luisteren.
Meneer Oktar gaat wel eens vaker nogal ver. Hij is er nogal goed in om rechtbanken ertoe te krijgen websites te blokkeren die hem op de een of andere manier ‘beledigen’. Nu is de website van een onderwijsvakbond, Egitim Sen, op last van de rechter geblokkeerd omdat er een persbericht op staat over één van Adnan Oktars boeken die gratis is verpreid op Turkse scholen. Ook de website van evolutiespecialist Richard Dawkins is op last van Oktar niet meer bereikbaar in Turkije, en hij zit ook achter de (inmiddels opgeheven) blokkade van WordPress.
De PR-dame van Adnan Oktar doet erg haar best haar baas neer te zetten als een wijs man, maar wat mij betreft totaal tevergeefs. Prima natuurlijk als je in creationisme wilt geloven, geloof wat je wilt, maar trek het allemaal niet zo in het extreme.
Het engste aan zoiets is wel dat die man met zijn geloof in staat is ook op seculier gebied zoveel invloed uit te oefenen (websites blokkeren)
ik vraag me af of kerk en staat nog gescheiden zijn in Turkije ?
Anna, dit heeft niet zo veel te maken met de scheiding tussen kerk (nou ja, moskee) en staat. De rechterlijke markt is hier hartstikke seculier dus die zijn niet per se op Oktars hand. Het is de wetgeving rond internet die op de schop moet – maar ja, politici hebben belangrijker dingen te doen, zie eerdere blogs ‘Persvrijheid?’ en ‘Aan de kant!’.
Ik zal me er eens in verdiepen, Frederike. Ik lees bijna altijd je stukjes en ze zijn wel informatief over zeden en gewoontes in Turkije.
hartelijke groet, Anna