Toen ik zaterdagavond thuis kwam, hoorde ik een koe loeien. Het geluid kwam uit de tuin van de buren. Ik keek vanaf het balkon naar beneden, en ja hoor, daar stond ‘ie. Meestal rennen daar alleen kippen rond, en natuurlijk zwerven er wat katten en honden. Maar verbaasd was ik niet: de volgende dag was het Offerfeest. Ik ging naar de buren en vroeg wanneer het beest aan zijn einde zou komen. Morgenochtend rond negen uur, zeiden ze. Weer thuis laadde ik meteen mijn videocameraatje op.
Het laatste geluid dat ik hoorde voor ik in slaap viel, was het geloei van de stier, en dat was ook het geluid waarmee ik wakker werd. Ik dronk een kop koffie en daalde af naar de tuin.
Kijk hier maar niet naar als je weekhartig bent. Je ziet het precies zoals het allemaal gebeurde. Ongecensureerd, zogezegd. Maar don’t worry, het filmpje begint niet met de scene die je hieronder ziet.
Fréderike hoe heb je dit zo koelbloedig kunnen filmen, knap gedaan, dat wel. Dat mes op die keel, het loeien van de koe, de duim van dat meisje. Deze beelden raak ik voorlopig nog niet kwijt, misschien wel nooit.
Hoi Fréderike, het is jammer dat deze mensen niet gebruik hebben gemaakt van de voorzieningen die de gemeente heeft ingesteld mbt het slachten van de dieren. Je kan duidelijk zien dat degene die het mes hanteert een amateur is. Het mes moet in één keer zijn werk doen, niet na diverse pogingen. Je moet volgens de Islam het dier niet onnodig laten lijden wat helaas hier wel gebeurt.