Ik ben in zuidoost-Turkije en ik zwem. Dat klinkt natuurlijk nogal raar want er is geen zee te bekennen hier, maar wat ik bedoel is: ik zwem figuurlijk, qua werk. Ik ben aan een groot project begonnen dat geen deadline heeft en geen limiet qua aantal woorden (nou ja, ik noem 80 tot 90.000 woorden niet bepaald een limiet) en ook nog geen scherp omlijnd werkplan. Dat voelt alsof ik midden in de oceaan zwem met geen enkel idee over de richting die ik op moet.
Al meer dan twintig jaar schrijf ik verhalen van tussen de 300 en 3000 woorden. Zeker sinds 2000, toen ik met freelancen begon, heb ik altijd ideeën voor verhalen bedacht met heel specifieke invalshoeken, omdat het anders niet lukt er tijdschriften voor te interesseren. Het is zelfs zaak een blad van te voren te informeren over de richting die een verhaal op zal gaan en wat voor mensen je ervoor gaat interviewen, allemaal om ze zo hebberig mogelijk te maken. Vervolgens bepaal je de deadline en het aantal woorden, en je weet precies wat je moet gaan doen.
Profiel
Hoe anders is dat met dit project! Het gaat om een boek en bijbehorende website in een aantal talen over de Koerdische kwestie. Het geweldige eraan is dat al die dingen die ik al twintig jaar doe, nu niet nodig zijn. Ik hoef me niet te beperken tot de gemiddeld gewenste 1200 tot 2000 woorden, het hoeft niet af binnen twee dagen tot een maand, en ik hoef geen interviewkandidaten te vinden die in het profiel van een blad passen.
De journalistieke vrijheid die dat geeft is natuurlijk fantastisch en dat is precies één van de redenen dat ik dit wil doen. De andere reden is dat ik me op de een of andere manier verbonden voel met de Koerden in Turkije en ik het een grote schande vind hoe ze zijn en worden behandeld in dit land, dat zich tegenwoordig aan de buitenwereld presenteert als het schoolvoorbeeld van democratie en voorvechter van mensenrechten. Mensen buiten (en in) Turkije kunnen makkelijk het idee krijgen dat de onderdrukking van de Koerden wel zo’n beetje voorbij is – met dit project wil ik laten zien hoe onwaar dat is.
Verdrinking
Maar nu ik op mijn eerste wat langere reis (5 weken) door het zuidoosten begonnen ben om verhalen voor mijn boek te vinden, word ik geconfronteerd met de moeilijke kant van het totaal vrije werken. Ik heb nauwelijks iets om me aan vast te houden. Wat voor soort verhalen zoek ik eigenlijk, en waar? Ik heb daar natuurlijk wel gedachten over, maar daarmee is het gevaar weer dat ik te specifiek ga zoeken, wat weer niet goed is om een open blik te houden. Ik had werkelijk geen idee dat twintig jaar op een bepaalde manier werken het zo moeilijk maakt om het roer om te gooien. Gelukkig ben ik er het type niet naar om in paniek te raken. Paniek als je ergens midden op de oceaan zwemt, dat leidt maar tot verdrinking.
Goede Frederike,
Gefeliciteerd met deze opdracht, het voelt alsof het je “op het lijf geschreven” is. En dus moet je niet te lang blijven zwemmen want dan vervaagt de tekst.
Koerden, wat een warme gevoelige mensen, en wat heerlijk om daarover te mogen schrijven.
Ik wens je supersterke zwembandjes tijdens deze klus, jij kan dit!
Hartelijke groet,
Els de Vries, Arnhem
Fréderike
Je had geen betere kop boven deze blog kunnen verzinnen. Als kind was je al een geweldige zwemmer. Bij het afzwemmen voor je zwemdiploma hield iedereen de adem in toen je het water indook “waar blijft dat kind “. Aan het eind van het bad kwam je gewoon weer boven. Verdrinken?….ben je gek ! Je zwom de Bosporus over. Verdrinken ? …. ben je gek !
Nu dus dit project. Zwemmen op het droge. Verdrinken ? …. ben je gek ! Ook nu kom je boven aan het eind van dit project. Gewoon doorzwemmen.
Succes !!
Vandaag 5 mei in Nederland en ik wens je heel veel succes met je “vrij zwemmen” in zuid-oost Turkije. Ik blijf geduldig wachten op de verhalen, waar jij straks mee naar boven komt.
Silav û rêz (groet en respect).
Kom net terug uit Van, ben nog diep onder de indruk van de gehoorde verhalen. Ga jouw verhalen zeker lezen en hoop dat men ,mede door jouw bijdrage, gaat zien hoe erg de Koerden onderdrukt worden. Hoe meer dit bekend is ,hoe meer kans er is om hun situatie te verbeteren.