Bij de parlementsverkiezingen in Turkije, zondag aanstaande, doen meer onafhankelijke kandidaten mee dan ooit. Twee ervan zijn Ayşe Tükrükçü (40) en Saliha Ermez (37). Ze werkten beide gedwongen in de prostitutie.
ISTANBUL – Ze vergeet nooit de eerste keer dat ze werd binnengebracht bij het bordeel waar ze tewerk werd gesteld: vrouwen in lelijke jurken zaten achter glas met ijzeren staven ervoor, mannen liepen erlangs om een vrouw te kiezen. “Het leek wel een dierentuin”, zegt Ayşe Tükrükçü (40). Pas toen begreep ze wat haar te wachten stond. Werk weigeren was niet aan de orde. Na tweeënhalf jaar lukte het haar het bordeel te verlaten. Elf jaar geleden is dat nu, maar ze staat nog steeds als prostituee geregistreerd. “Dat is één van de dingen die ik wil veranderen als ik gekozen word als onafhankelijk parlementariër”, zegt Tükrükçü. “Als het je lukt eruit te komen, moet je niet de rest van je leven worden achtervolgd door je verleden.”
60.000 stemmen
Ayşe Tükrükçü en Saliha Ermez (37) hebben beide gedwongen in de prostitutie gewerkt en zijn beide onafhankelijk kandidaat in de parlementsverkiezingen die zondag in Turkije worden gehouden. Ze hebben elk 60.000 stemmen nodig om gekozen te worden. Ze hebben goede hoop dat het gaat lukken, net als Hayrettin Bolan, leider van de liefdadigheidsinstelling Şefkat-der (Stichting Genegenheid), die de vrouwen financieel en praktisch steunt in hun campagne. Het kantoor hangt vol interviews die in Turkse kranten zijn verschenen. “Dat hebben we al bereikt”, zegt Ayşe Tükrükçü. “Meer aandacht voor de problemen van prostituees en ex-prostituees.”
Een huis, kinderen, een gezin
De twee vrouwen schetsen een schokkend beeld van prostitutie in Turkije. Bordelen die door de overheid worden gecontroleerd, maar waar de meeste vrouwen gedwongen werken onder onhygiënische omstandigheden. Een overheidsregistratie, die vrouwen op het politiebureau worden gedwongen te tekenen, vaak met medewerking van de speciale politie-eenheden die met zedenzaken belast zijn. Gedwongen abortussen, met dezelfde dag nog nieuwe klanten. Beide vrouwen zijn hun voortplantingsorganen kwijt, Ayşe heeft daardoor nooit de kans gekregen moeder te worden. Ze verzorgt vol liefde een pop, genaamd Cennet (‘hemel’). “Ik kreeg ontstekingen van binnen, uiteindelijk moest alles worden weggehaald. Ze hebben me de kans ontnomen om moeder te worden. Zo gaat het bij veel vrouwen in de bordelen. Ze verlangen allemaal naar een huis, kinderen, een gezin. Veel van mijn collega’s verzorgden een pop.”
Politie-academie
Saliha heeft wel kinderen, maar contact met hen heeft ze niet meer: “Mijn oudste dochter wilde naar de politie-academie, maar dat kon niet omdat haar moeder als prostituee staat geregistreerd. Een andere overheidsbaan is ook uitgesloten. Haar relatie met een militair moest ze uitmaken: een militair mag geen relatie hebben met een dochter van een prostituee, dat kan hem zijn baan kosten. Mijn dochters vinden dat ik hun levens heb verwoest.” Hopelijk, zegt ze later, zien haar dochters dat ooit anders, en kan ze weer iets met hen opbouwen.
Te blote jurk
Ayşe en Saliha werden op slinkse manier de prostitutie in gedwongen. De gecompliceerde verhalen komen erop neer dat ze op het politiebureau papieren moesten ondertekenen waarvan ze de inhoud niet goed kenden. Ayşe: “Ik heb als kind lang in Duitsland gewoond en ik kon niet zo goed Turks lezen. Mijn man had ervoor gezorgd dat ik was gearresteerd wegens ‘prostitutie’: ik liep in een slechte buurt terwijl ik een te blote jurk droeg – die had mijn man me gevraagd aan te trekken omdat we naar iets speciaals toe zouden gaan. Op het politiebureau zou hij me weer vrij krijgen als ik papieren zou tekenen. Ik werd ook lichamelijk onderzocht en mijn vingerafdrukken werden genomen. Ik vroeg waarvoor dat was, maar ik moest mijn mond houden en meewerken. Ik tekende de papieren, dacht dat ik daarna naar huis kon. Maar toen werd ik dus naar dat bordeel, die ‘dierentuin’ gebracht. Ik verzette me en hoopte dat een politieman die ik zag staan, in zou grijpen, maar hij zei: ga maar, je went er wel aan. Het was een bordeel dat door de overheid werd gecontroleerd. Daar werken zogenaamd alleen hoeren die zelf een vergunning hebben aangevraagd.”
Arbeidsverleden
Een baan vinden als ex-prostituee is enorm moeilijk, zo ervaren beide vrouwen. Als een potentiële werkgever in de papieren van sociale verzekeringen het arbeidsverleden ziet, is een contract onherroepelijk van de baan. Ayşe werd in eerste instantie zelfs als kandidaat-parlementslid geweigerd. Na protest kan ze nu toch meedoen: “Als we worden gekozen, zetten we ons in voor alle vrouwen wier levens gestolen werden, en voor anderen die maatschappelijk buiten de boot vallen. Daarnaast gaan we openbare excuses eisen van de verantwoordelijken voor de toestanden in de bordelen van Turkije. Politici, politie, justitie, niemand neemt hierin zijn verantwoordelijkheid. Prostituee’s en ex-prostituee’s kunnen op niemand rekenen. Alleen op ons.”
Recente reacties