Ik loop langs de kustweg bij de Marmarazee, alleen met mijn gedachten, een straffe wind in mijn haar, de zon op mijn gezicht. In mijn ooghoek zie ik een man in duikpak het water uitkomen, en nog een man in duikpak een zak vol mossels verder aan land trekken. Ik kijk nog eens, en daal een stukje af richting water. Zie ik dit echt? Ja. Ik dacht dat ik de hele stad vanmiddag al aan me voorbij had zien trekken, maar ik voeg ‘mosselvissers in duikpak’ toe.
Ik ben mijn wandeling begonnen op het station ‘Kocamustafapasa (KM Pasa)’ en loop terug naar de haven van Eminönü. Een behoorlijk eind, maar puur genieten. Een flink deel van de route gaat door verschillende parken pal langs het water. In dit deel van de Marmarazee liggen veel grote schepen voor anker en dat is een prachtig gezicht. Aan mijn linkerhand staan stukken eeuwenoude stadsmuur, er loopt een drukke straat en daarachter liggen grote oude stadswijken. Daar woont van alles en nog wat, van oer-conservatieven tot groepen Afrikaanse immigranten.
Het stadsleven zie je terug in de parken langs de zee. Vrouwen gehuld in zwart met alleen een opening voor de ogen, zwarte mannen die de kost proberen te verdienen met de verkoop van namaakparfum en goedkope horloges, en veel Turkse families. Het is niet eens zo warm, maar twee families zijn op het gras aan het barbecuen, en anderen werken aan hun conditie op de sporttoestellen die de gemeente op verschillende plekken heeft geïnstalleerd. Er razen jonge mannen voorbij op de fiets (de kustweg is lekker vlak!), stelletjes zitten op plastic krukjes thee te drinken. Op de grote keien tussen het pad en het water, zitten mannen te vissen en soms hun visje meteen te bakken. Hier en daar staan twee stokken met een touw vol ballonnen ertussen: voor een habbekrats kun je proberen met pistool of geweer de ballonnen kapot te schieten. Een vader probeert zijn kleuterzoon de basisprincipes van het schieten bij te brengen terwijl ik op een muurtje zit en hete thee slurp. De simitverkoper loopt voorbij, gevolgd door een man met een handkar vol bananen. Ik passeer de vismarkt van Kumkapi, en ja, ik zie dus zelfs twee mosselvissers in vol ornaat.
Mensen die als toerist naar Istanbul komen, vragen me wel eens of ik nog tips heb. Een lijstje met monumenten willen ze dan graag. Maar als je het echte Istanbul wilt proeven, maak dan gewoon een lange wandeling, bij voorbeeld tussen Kocamustafapasa and Eminönü. Neem de oude gammele trein die vertrekt vanuit treinstation Sirkeci (bij de haven van Eminönü), stap uit bij de vierde (Yenikapi) of vijfde (KM Pasa) halte en loop terug naar het beginpunt. Geweldige middag gegarandeerd.
8 Comments »
8 Responses to “Mosselvissers in duikpak”
Comments
Blog posts on this article
-
mrt 13 2010 / 8pm
[...] het veel en graag, slenteren langs de Bosporus of de Zee van Marmara. Een paar fijne locaties: * Zee van Marmara tussen Kocamustafapasa en Eminönü. Neem het stadstreintje dat vertrekt vanaf het treinstation aan de Europese kant, bij Sirkeci, en [...]
Niet te veel van dit soort stukjes schrijven F., want dan krijg ik te veel heimwee.
dank voor de tip, klinkt heel goed. ga ik zeker doen! is idd waar, veel lopen, daar zie je het meest bij.
Hee jammer dat ik dit nu lees. Een paar weken geleden ging een kennis van me een paar dagen naar Istanbul. Voortaan verwijs ik mensen meteen naar jouw site!
Groetjes, Dorien
Deze wandeling gaan we zeker maken, dank.
Jammer dat we nog een paar maanden moeten wachten maar de wandelschoenen gaan zeker mee.
Ikblijf je volgen.
Frederike, ik ben er klaar voor. Tot ziens,
Marie-José
wat een fijn plaatje schets je.