De vrouw voor me in de rij koopt een brood, een paar eieren en tomaten en een fles water. Ze speelt met de munten in haar hand, en blijkt niet genoeg geld bij zich te hebben om het verschuldigde bedrag (minder dan 5 ytl, dat is ongeveer 2,75 euro) te voldoen. De buurtkruidenier – een oude man die zelfs een rekenmachine gebruikt om mini-bedragjes bij elkaar op te tellen – plukt een lange strook papier uit de kassa. De naam van de vrouw staat al op de lijst, ze heeft een schuld van zo’n 25 ytl en die gaat nu met 2 ytl omhoog. De lijst schuldenaren is lang. En het zet me aan het denken over de effecten van de financiële crisis op Turkije. De kranten staan vol over de inflatie die tot boven de tien procent gestegen is, over de auto-industrie die in de problemen zit, de export die onder druk staat, over premier Erdogan die op het punt staat een deal te maken met het IMF. Maar voor de mensen in buurten als de mijne, waar de inkomens over het algemeen laag zijn, is financiële crisis dagelijkse werkelijkheid. Het minimuminkomen is veel te weinig om van te leven, zeker in een dure stad als Istanbul, en dankzij de financiële crisis staan hun schamel betaalde banen ook nog op de tocht. Voor deze mensen startte de financiële crisis niet toen in de VS de hypotheekpaniek begon. Zij leven in een voortdurende, levenslange financiële crisis.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties