In mijn tas vier kranten, een boek, een flesje water en een simit. Ik overwoog zelfs even onderweg nog een uitklapstoeltje op de kop te tikken. Hoezo dat? Ik ging op weg naar het Grote Verschrikkelijke Bureau van de Vreemdelingenpolitie om mijn verblijfsvergunning te verlengen. De laatste paar keer dat ik daar was, heb ik uren staan wachten in een hal met pakweg honderd anderen waarvoor wel drie stoelen klaarstonden, dus het leek me wel een idee om dit keer goed voorbereid op pad te gaan. Iets te eten, iets te drinken, iets te lezen, en een flinke voorraad geduld. Dat klapstoeltje liet ik toch maar zitten, misschien toch iets overdreven, maar ik koos wel stevige schoenen die me een paar uur comfortabel zouden kunnen dragen.
Het bureau van de vreemdelingenpolitie is ver van huis, dus ik vertrok vroeg en kwam er om twee minuten voor 10 aan. Ik haalde diep adem en stapte naar binnen. Eerste horde zou de informatiebalie zijn, waar een groepje mensen totaal ongericht pogingen doet een volgnummer te bemachtigen. Daarna zou ik dan voor het loket ‘verlengingen’ belanden, met nummertje, maar, net als het zwikje mensen om mij heen, zonder enig idee wie wanneer aan de beurt zou zijn en waarom. Maar de hal bleek leeg. Ik werd naar een kamer gestuurd die voorheen vooral groot en leeg was. Waar ineens tientallen stoelen bleken te staan waar de wachtenden! Een mevrouw aan een loket heette mij welkom en vroeg waarvoor ik kwam. Ze gaf me nummer 150. Ik ging zitten en keek eens rond. Een scherm met daarop welk nummer aan de beurt was en bij welk loket! Wauw! Nummers 105, 106 en 107 werden nu geholpen. Ik nam een slok water en begon met krant één. Ondertussen hoorde ik dingdong de nummers één voor één voorbij gaan, en binnen een half uur was nummer 135 al aan de beurt. Ik scande snel krant twee, en net toen ik mijn boek uit mijn tas wilde pakken, stond nummer 149 al op het scherm. En, ja: nummer 150! Een glimlachende meneer nam mijn papieren in ontvangst, voerde wat in in de computer, ramde hier en daar een nietje, en zei tien minuten later: “Morgen na twee uur kunt u uw verblijfsvergunning ophalen.” Diep onder de indruk verliet ik het pand. Het was 11.07. Het Grote Verschrikkelijke Bureau van de Vreemdelingenpolitie was veranderd in het Aardige, Vriendelijke en Efficiënt Werkende Bureau van de Vreemdelingenpolitie! Hoera!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Als dát geen mazzel is, heb je zomaar bijna een dag over én een verblijfsvergunning !! Voor hoelang :-( ;-) ?
voor één jaar :-)
Dat is heel wat sneller dan in Nevsehir! Hoewel het daar inmiddels eigenlijk ook wel meevalt.
Mag je in I.bul ook kiezen voor hoelang je het wilt, als je maar betaalt?
Nou Evelien, ik durf het bijna niet te zeggen, maar omdat ik pers ben, moest ik het eerste jaar een persvisum kopen voor bijna 500 euro en vanaf jaar twee, nu dus, is het *fluistertoon* gratis…
Dat klinkt veel beter dan hier bij ons in Ankara! Kunnen ze een voorbeeld aan nemen! Ik heb vorig jaar een nieuwe verblijfsvergunning moeten halen, omdat mijn oude gestolen was. Hij was nog anderhalf jaar geldig (ik heb er eentje voor vijf jaar gelukkig)… en wat blijkt: zelfs als hij GESTOLEN wordt, dien je de helft van het volle bedrag (gigantisch!!!) te betalen! Tip van de jandarma hier overigens: neem altijd een KOPIE van de verblijfsvergunning mee en bewaar het origineel ergens op een veilige plek thuis (behalve als je het land uit wilt natuurlijk, dan willen ze wel het origineel zien). En straks mag ik weer opdraven, omdat de anderhalf jaar er alweer op zitten. Wellicht dat ik me laat omscholen tot journaliste, haha!
Jeee, wat een mazzel, zó snel! Verblijfsvergunning was voor mij op de Antillen geen probleem, maar mijn werkvergunning kreeg ik toen ik na 6,5 jaar het eiland verliet! Niet dat ik er een dag minder om gewerkt heb hoor, beetje onzichtbaar zonder al te veel sporen haha!
Wendy, als je hier al zoveel jaar zit, kun je dan geen Turkse worden? Ben je in één klap van al het gedoe af!
Jeetje wat snel. Was dit een eenmalig verschijnsel of is het Turkije nieuwe stijl? Bij ons is het indienen zo gebeurt maar duurt het ongeveer een maand voordat het boekje klaar is.
Ja, die Turkse nationaliteit kan ik wel aannemen, maar wil ik om verschillende redenen (nog eventjes) niet…..