De rechterlijke macht laat zich deze dagen weer eens van haar meest strikte seculiere kant zien: een rechtbank in Ankara heeft bepaald dat president Abdullah Gül vervolgd kan worden voor een fraudezaak die speelde in de tijd dat hij nog actief was voor een politieke partij die nu niet meer bestaat. Volgens de grondwet kan de president alleen vervolgd worden voor hoogverraad, maar de rechtbank verklaarde dat gewoon iedereen die verdacht wordt van een misdrijf voor een rechter moet verschijnen. Vorige week gebeurde iets soortgelijks met parlementsleden van de pro-Koerdische DTP, die verwikkeld zijn in rechtszaken die begonnen voor ze parlementariërs werden. Doorgaans zijn parlementariërs immuun voor vervolging, maar een rechtbank stapte daar in dit geval vanaf. De DTP’ers weigeren echter voor de rechtbank te verschijnen. Hun argument: alle politieke partijen in het parlement hebben parlementariërs die ergens van verdacht worden maar nu wegens hun immuniteit niet worden vervolgd, dus waarom zou dan alleen de immuniteit van DTP’ers worden opgeheven? Ze voelen zich, kortom, gediscrimineerd. Maar de rechtbank lijkt voet bij stuk te houden, waardoor er zelfs een kans is dat de DTP-parlementariërs door de politie van hun parlementszetels worden gelicht.
Sommige mensen suggereren nu dat de wonderlijke beslissingen van de verschillende rechtbanken iets te maken hebben met de voortvarendheid waarmee president Gül een oplossing lijkt te zoeken voor de Koerdische kwestie. Hij en premier Erdogan speculeren al een tijdje over een oplossing, zonder erg specifiek te worden over wat ze in gedachten hebben. Door nu zowel Gül als de DTP te verzwakken (en de DTP is al zwak, want de rechtszaak waarmee de partij verboden kan worden, loopt nog altijd), proberen strikte secularisten een oplossing voor de Koerdische kwestie te torpederen. Waarom? Omdat ze bang zijn (onterecht, volgens mij) dat een echte oplossing voor de Koerdische kwestie de eenheid van de Turkse staat zal aantasten, iets wat in seculiere ogen absoluut onacceptabel is. Over het algemeen ben ik geen fan van complottheorieën, maar ik vraag me nu toch af of het waar is dat de juridische macht gewoon een politiek spelletje aan het spelen is. En zelfs als dat niet het geval is, dan blijft de vraag overeind hoe het toch mogelijk is dat de rechterlijke macht zo weinig respect heeft voor de rechtsstaat, die ze zelf altijd zegt te verdedigen. Maar de belangrijkste vraag is natuurlijk: hoe kan de rechterlijke macht nu eindelijk eens worden gestopt in haar eindeloze bemoeienissen met de politiek?
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties