Hoewel minister van binnenlandse zaken Atalay eigenlijk niets concreets zei in zijn verklaring over de Koerdische kwestie afgelopen woensdag, vinden veel kranten het toch een moedige zet van de regering. Atalay zei namelijk wel dat de AKP de kwestie langs democratische weg wil oplossen en met zo veel mogelijk maatschappelijke groepen wil bespreken. Dat betekent dat er ook gesprekken moeten komen met twee belangrijke oppositiepartijen, de CHP en de DTP. Ik ben benieuwd welke benadering deze partijen zullen kiezen. Of, in andere woorden, naar welk deel van hun achterban ze hun oren zullen laten hangen.
De CHP is de Republikeinse Volks Partij, ooit opgericht door Atatürk. In naam sociaal-democratisch, maar de laatste jaren steeds nationalistischer geworden. Een deel van hun achterban is echter nog wel ouwerwets sociaal-democraat, en zij zouden graag zien dat de Koerdische kwestie via democratische wegen wordt opgelost. Zij staan al lang niet meer achter CHP-beleid en achter partijleider Baykal, maar blijven op de partij stemmen omdat er simpelweg geen alternatief is. Zal de CHP in dit geval naar dit deel van hun achterban luisteren? Of kiezen ze toch weer de nationalistische kant, wat zou kunnen betekenen dat ze niet eens met de AKP over de kwestie willen praten? Tot nu toe heeft de CHP gematigd gereageerd op de verklaring van minister Atalay, dus laten we hopen dat ze uiteindelijk voor de democratische weg kiezen.
Met de achterban van de DTP is iets soortgelijks aan de hand. De DTP won de lokale verkiezingen in maart (weer) overtuigend in het Koerdische zuidoosten. Echter, een deel van de Koerden stemt op de partij omdat er geen andere partij is die hen representeert. Zij vinden het echter maar niks dat de DTP voor een flink deel wordt gestuurd door de PKK. Ze willen een eind aan het geweld, een onafhankelijke koers waarbij de DTP de PKK oproept de wapens neer te leggen (wat de DTP tot nu toe weigert te doen). Het lijkt erop dat de DTP ook dit keer niet luistert naar dit belangrijke deel van hun achterban. Ze hameren er zelfs op dat Öcalan bij onderhandelingen over de Koerdische kwestie betrokken moet worden. En ze lijken liever een vredesplan van Öcalan te volgen (een plan dat naar verwachting half augustus bekend wordt gemaakt) dan nu meteen aansluiting te zoeken bij de democratische weg die de AKP wil bewandelen.
Ondertussen schiet het bij de AKP ook niet op natuurlijk. Ze zeggen nu al maanden dat de tijd rijp is definitief korte metten te maken met de Koerdische kwestie, maar als de Grote Aankondiging dan komt, dan zeggen ze welbeschouwd weer helemaal niets. Kom op, geen woorden maar daden! De verwachtingen zijn hoog gespannen, en nu moet er eindelijk eens boter bij de vis. Voor mensen ongeduldig worden en hun hoop weer verliezen.
Volgens mij ben je in je artikel de MHP vergeten te noemen bij de oppositiepartijen. DTP heeft veel minder zetels, dus ik begrijp niet waarom je die wel noemt.
Ik noem deze twee omdat zij beide verschillende ‘stromingen’ in de achterban hebben, en omdat zowel CHP als DTP in principe voor een democratische oplossing kunnen kiezen. De MHP vindt elke poging tot meer rechten voor Koerden bijvoorbaat seperatisme, dus daar hoeven we niets van te verwachten in dit proces. En waarom ik de DTP wel noem ook al zijn ze kleiner, lijkt me nogal logisch: het is de partij die de Koerden vertegenwoordigt, de bevolkingsgroep waar het hier om draait.