Met een schok kwam de lift tot stilstand. Precies 62 meter onder de oppervlakte van de Bosporus. Met een helm op m’n hoofd en een reflecterend oranje hesje aan stapte ik naar buiten, de tunnel in. Kijk, daar bij die boog komt de metro er straks aan! En goh, dus waar ik nu sta is straks station Üsküdar? En station Sirkeci is die kant op? Hup, lopen maar!
Oké, we zijn niet helemaal naar station Sirkeci-in-aanbouw gekomen, maar ons groepje is wel ongeveer een kilometer de tunnel ingelopen die wordt aangelegd om de Anatolische en Europese kant van Istanbul met elkaar te verbinden. De hele metro-lijn, genaamd Marmaray, is 76 kilometer lang en verbindt het uiterste westen van de stad met Gebze, een voorstad van Istanbul aan de oostelijke kant van de stad. Het deel onder het water is anderhalve kilometer lang en daalt van 26 meter onder het wateroppervlak tot een diepte van meer dan vijftig meter, en gaat dan weer omhoog. De tunnel wordt trouwens niet ónder de Bosporus gegraven, maar is in delen afgezonken en rust op de bodem van de zeestraat.
Genoeg feitjes. Ik werd uitgenodigd om een kijkje in de diepte te nemen door het stadsdeel waar ik woon en waar de metro onder water duikt, Üsküdar. De uitnodiging kwam via twitter: de gemeente Üsküdar heeft een account en de gemeentelijke twitteraar zendt niet alleen maar tweetjes maar legt ook echt contact met volgers, zoals dat hoort. Ze zagen dus dat ik nogal eens over Üsküdar twitter. En dus werd ik gevraagd te komen, net als zo’n vijfentwintig andere twitteraars (waarvan sommige collega-journalisten) uit Üsküdar en andere delen van de stad. Dus hup, daar ging ik!
Ver weg
De metrolijn gaat Üsküdar zeker veranderen. Ten eerste: als hij eenmaal geopend is, zal het gebied rond de haven geen enorme bouwput meer zijn en het uitzicht over het water wordt weer vrij – dat heb ik nog nooit gezien, dus daar kijk ik nogal naar uit. De huizenprijzen zullen stijgen (het is tijd dat ik hier eens een optrekje koop, tenminste, als ik een investeerder kan vinden ;-)). En misschien is de Anatolische kant van de stad straks voor het Europese volksdeel niet meer ‘ver weg’. Üsküdar is nu al een heel centraal gelegen stadsdeel, met goeie bootverbindingen tot laat in de avond, maar voor veel mensen blijft het ‘de andere kant’ en dús ver weg. Dat zou wel eens kunnen veranderen als er elke twee (!) minuten metro’s van oost naar west en terug zoeven.
Istanbul heeft meer van zulke openbaar vervoer-projecten nodig. Nog niet zo lang geleden werd het metrobus-systeem in gebruik genomen: een vrije busbaan voor lange bussen die forenzen van en naar districten brengen waar je met de auto altijd hopeloos en langdurig vaststaat. Ik heb de metrobus een paar keer gebruikt, en hoewel het ding doorgaans propvol zit, was het een feestje om met hoge snelheid langs de files te scheuren. De Marmaray metrolijn wordt geopend op 29 oktober 2013, op de negentigste verjaardag van de republiek. Zal ik ‘m veel gebruiken? Ik weet het niet. De boot tussen Üsküdar en Sirkeci is één van m’n favorieten. Gaat een metro onder water daar verandering in brengen?
Recente reacties