Vlak na de bomaanslag op Taksim in Istanbul gisterochtend riepen verschillende media op bloed te doneren bij de ziekenhuizen waar gewonden naartoe waren gebracht. Twee ziekenhuizen werden met name genoemd, en het nieuws meldde dat er vooral behoefte was aan bloedgroepen A en O-positief. Politiemannen stonden, zo werd gezegd, al in de rij om bloed te doneren voor hun gewonde collega’s.
Turkije is geen ontwikkelingsland met medische faciliteiten uit het jaar nul. Sterker nog, de gezondheidszorg is toegankelijk en over het algemeen betaalbaar voor iedereen, en de beste gespecialiseerde privéklinieken behandelen patiënten uit de hele wereld. De ziekenhuizen waar het gisteren om ging, staan middenin Beyoglu en Sisli, twee moderne en drukke delen van de stad.
De bomaanslag veroorzaakte geen honderden gewonden die bijkans allemaal doodbloedden. Er raakten 32 mensen gewond, waarvan twee zo ernstig dat ze meteen een operatie nodig hadden. Begrijp me niet verkeerd: ik wil de aanslag niet bagatelliseren, elke geweldsdaad is er één te veel. Maar vanuit medisch perspectief ging het niet om aantallen patiënten die de draagkracht van een normaal modern ziekenhuis te boven gaan.
Het is fantastisch dat veel Turken altijd bereid zijn bloed te geven. Ze rennen naar het ziekenhuis als een familielid, buur, vriend of zelfs leraar met spoed bloed nodig heeft. En Kizilay, de organisatie die bloed inzamelt en distribueert, zet tenten op pleinen waar mensen bloed kunnen geven, en ik zie vaak heel wat mensen gestrekt liggen in zo’n tent met een buisje in de arm. Is dat allemaal niet genoeg? Is het logistiek een zooitje? Of hebben ziekenhuizen best genoeg bloed maar grijpen ze zo’n gebeurtenis als gisteren aan om hun voorraden aan te vullen?
Dat laatste lijkt mij wel erg opportunistisch. Het lijkt erop de stad met 16 miljoen inwoners die gevoelig is voor terroristische aanslagen én voor aardbevingen, de bloedtoevoer naar ziekenhuizen simpelweg niet op orde heeft. Zelfs de meest doorsnee bloedgroepen A en O-positief zijn een probleem. Het is prachtig dat mensen bloed willen afstaan als blijk van solidariteit, maar als de gezondheidszorg het dáár van moet hebben als een keer écht de pleuris uitbreekt, dan is er wel iets grondig mis.
En als er zo ad-hoc bloed gegeven wordt, hoe zit het dan met de screening op hiv, hepatitis, etc?