Daar staan ze, op de foto in dagblad Radikal: drie jongens van zeven, negen en elf jaar oud. De kaymakam, een lokale gouverneur, heeft zijn armen om de jongens geslagen en zegt: ‘Deze kinderen zullen leren lezen’.
De jongens zijn nu al een paar dagen in het nieuws. Het begon ermee dat een vijfjarig jongetje, Bedrettin, zowat doodgeslagen werd gevonden: hij had een schedelbasisfractuur, zijn polsen waren ernstig beschadigd met een mes, zijn ogen waren blauw en hij had een kabel om zijn nek. Hij lag onder de Galatabrug, en al snel werd duidelijk dat het een straatjongetje was dat leefde van bedelen en het verkopen van zakdoekjes. En dat hij in elkaar geslagen was door een paar andere straatkinderen omdat Bedrettin in hún gebied aan het bedelen en verkopen was. Die jongens werden al snel gevonden, en zíj zijn het die met de kaymakam op de foto staan. Ze worden naar een weeshuis gebracht en zullen naar school gaan om te leren lezen en schrijven.
Er zijn ongeveer vierduizend van zulke kinderen in Istanbul. Ze brengen bedelend, stelend, verkopend en lijmsnuivend de dagen door. Je ziet ze inderdaad veel rondom de Galatabrug, vooral ’s avonds laat als alle toeristen vertrokken zijn. De drie jongens, broertjes, en Bedrettin, kwamen oorspronkelijk uit een dorpje in de zuidelijke provincie Adana, waar iedereen zijn brood verdient met bedelen. Het is hun manier van leven, iedereen groeit ermee op en ouders sturen hun kinderen bijvoorbeeld naar Istanbul om te bedelen. Soms gaan de ouders ook met ze mee, of verhuren hun kind aan iemand die weet dat bedelen met een kind meer oplevert dan bedelen zonder kind. Vaak worden die kinderen gedrogeerd met slaappillen, zodat ze zich koest houden. De straffen voor deze ouders zijn slap: ze komen er meestal vanaf met een boete. Als ze al gestraft worden.
De gezichtjes van de jochies in de krant breken je hart. De foto’s van Bedrettin ook – gelukkig ligt hij inmiddels niet meer op de intensive care en herstelt hij langzaam. Maar moet het zo ver komen voor de staat haar verantwoordelijkheid neemt en je beschermt? Oké, van tijd tot tijd worden er wel kinderen weggehaald bij hun ouders en onder staatstoezicht geplaatst. Maar blijkbaar helpt het om zowat te moorden of vermoord te worden om een bestuurder zover te krijgen zijn armen om je heen te slaan en te besluiten dat het tijd is dat je leert lezen en schrijven.
Wat een vreselijk verhaal.In heel veel landen kom je dit tegen, dit kan armoede met een mens doen.Mijn dilemma is, ik kan niet voorbij lopen aan dat opgeheven smoezelige handje.Ik geef maar houd daarmee het probleem in stand.