Ik heb gewandeld in Cappadocië. Ik heb zeven maanden in de regio gewoond, maar ik heb het landschap nog nooit zo gezien als de laatste paar dagen. Deze keer nam namelijk Evelien – door de locals Elif genoemd – me mee, een Nederlandse die in het kleine plaatje Ortahisar woont en wandeltochten organiseert. Tijdens de wandelingen verandert het perspectief op het landschap voortdurend, waardoor ik er met een heel nieuwe blik naar keek. Ondertussen zagen we hoezeer dit prachtige landschap nog wordt gebruikt door de bewoners. Kleine tuintjes in de valleien, dichtbij natuurlijke waterbronnen. Een hangmat tussen twee bomen, een oude Turkse man erin. Een natuurlijke grot, helemaal open van voren met kussens langs de wanden en een teepot in het midden.
Een tijd geleden heb ik een ballonvlucht gemaakt over Cappadocië. Geweldig, maar vanuit de lucht ervaar je toch maar de helft. Wie van plan is naar Cappadocië te gaan, raad ik aan de voeten op de grond te houden. Onderdeel zijn van het landschap is indrukwekkender dan erboven zweven.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties