Een van de dingen die ik me herinner van de twee maanden da tik in de Istanbulse mahalle (wijk) Kuzguncuk woonde, zijn de mannen die soms aanbelden. Of die auto daar van mij was? En zo ja of ik hem dan even kon weghalen? Nee, die auto was niet van mij. De mannen werkten voor de verschillende filmploegen die Kuzguncuk gebruikten om hun serie of film op te nemen. Ik zag vaak grappige dingen gebeuren vanaf mijn werkplek, vanwaar ik een prima uitzicht had op straat en op een pleintje. Vaak had de filmploeg bijvoorbeeld speciaal iemand in dienst om gewapend met een plastic zakje de straat van kleine rommeltjes als peuken, blaadjes en papiertjes te ontdoen. Een keer wist ik niet dat er om de hoek een filmploeg stond en schrok ik toen ik een man schreeuwend achter een andere man zag aanrende, om me vervolgens te verbazen toen ze elkaar emotioneel omhelsden – er werd een soap opgenomen.
Ik woon nu in een andere mahalle. Een buurt die bepaald geen aantrekkelijke filmlocatie is – die man die de straat opruimt zou hier aan een heel team collega’s nog niet genoeg hebben. Nu hoorde ik dat de bewoners van Kuzguncuk een beetje klaar zijn met al die filmploegen die hun straten bezetten. Ze zijn handtekeningen aan het verzamelen om ze tenminste zover te krijgen dat ze zich aan een paar basisregels houden. Zoals: de straat zo schoon achterlaten als ze hem zelf graag aan zouden treffen. Iemand wierp zelfs de suggestie op de crews op te roepen een bijdrage in een buurtspaarpot te storten, waarmee dan nuttige dingen voor Kuzguncuk gedaan zouden kunnen worden. Heel goed, mijn steun hebben ze. Als je dan een mooie mahalle hebt, mag je daar best wat voor terugzien!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties