Zo’n interessante vrouw ontmoet vandaag. Tenminste, dat leek me nadat we een beetje hadden gepraat. Het begon ermee dat ik moest betalen voor mijn Turkse taalles, meer precies mijn conversatieklasje om mijn spreek- en luisterniveau een beetje op te krikken. Bij het taalinstituut moest de rekening voldaan worden aan Ayse. Zij bleek nogal op leeftijd te zijn. Ze vroeg naar mijn werk, en ik zei dat ik als journalist graag over vrouwenlevens schrijf. Meteen gaf ze me een boek over Turkse vrouwen, geschreven door haarzelve. Ik bladerde erin en las in haar voorwoord dat ze dat boek wilde schrijven omdat ze tijdens reizen in Europa altijd merkte dat er zoveel vooroordelen leven over Turkse vrouwen. Precies ook de reden waarom ik graag over Turkse vrouwen schrijf. Tijdens het gesprek kwam al snel Atatürk ter sprake. Toen zei ze dat ze geboren en getogen was in Kuzguncuk, één van de mooiste buurten in mijn stadsdeel Üsküdar. Ze woonde destijds in een huis dat nu op de monumentenlijst staat. Een groot huis, zestien kamers. Ze woonde er met flink wat familieleden, waaronder haar oom. Haar oom was militair, en hij was op de militaire academie klasgenoot van Atatürk himself. “Mijn oom en Atatürk”, zei Ayse, “waren boezemvrienden.” Helaas had ik geen tijd langer te praten want ik had een andere afspraak. Maar vanavond ga ik beginnen in Ayse’s boek. Ze heeft het opgedragen aan Atatürk, de man die wonderlijk genoeg hier en daar op foto’s uit haar jeugd staat. Het boek, ‘Turkse vrouwen, een fenomenale metamorfose’, begint met de rol die vrouwen speelden tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, die losbarstte na de Eerste Wereldoorlog. Het leek me wat onbeleefd naar haar leeftijd te vragen, maar dit boek gaat denk ik over Ayse’s leven. Als ik het uit heb, neem ik zeker weer contact met haar op om eens langer te praten. Ze heeft me vast een prachtig vrouwenleven te vertellen.

No Comments »

Leave a Reply