Het heeft gesneeuwd. Het meeste is meteen alweer gesmolten, maar op de velden rond het dorpje Ortahisar ligt nog een blinkend laagje. ‘s Nachts schittert de sneeuw in het licht van de volle maan. Ik draai me om op de achterbank van de auto waar ik in zit, zodat ik beter zicht heb op het landschap. En ineens, na een bocht, komt Erciyes, een van Turkije’s hoogste bergen, in beeld. Erciyes verheft zich boven de Anatolische hoogvlakte, wit van de sneeuw die nooit helemaal smelt. Ik heb Erciyes vaak mooi gezien. In de zomer bij ondergaande zon, in de herfst met wolken er omheen, op hete augustusdagen met zelfs dan nog restjes sneeuw. Maar Erciyes in het midden van een ijskoude nacht bedekt met een verse laag sneeuw, bijna lichtgevend onder de volle maan… Woorden schieten tekort, dit moet je echt zelf zien!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties