Je wilt een beetje inburgeren he, als je in een ander land woont. Ook als het om afval gaat. Maar het lúkt me gewoon niet, afval op straat gooien. Ik probeer het wel hoor, echt. Bijvoorbeeld als ik een leeg flesje water in m’n hand heb. Ik loop op straat, of ik sta te wachten op bus of boot. Ik sta op het punt het flesje in de goot te werpen, maar op het laatste moment doe ik dat tóch maar niet. Het is trouwens geen rommeligheid die de Turken, of meer precies de Istanbullers, hun afval op straat doet gooien. In grote gedeeltes van de stad zijn geen prullenbakken – sinds jaar en dag een anti-terrorismemaatregel, want in prullenbakken kun je ook zo handig een bom plaatsen. Dus je gooit je afval op straat, ‘s avonds rukken de schoonmaakploegen uit en is de straat weer spic en span. Hoe dan ook, deze week dacht ik een mooie middenweg gevonden te hebben. Op de markt zag ik naast een stalletje een plastic zak op de grond liggen met wat onbestemd spul erin. Dus gooide ik mijn flesje achteloos zogenaamd op de grond, maar in feite in de vuilniszak. Dacht ik. De man van het stalletje plukte het flesje er weer uit, liet me luid en duidelijk weten: ‘Hey dat is geen prullenbak!’ en mikte het flesje op straat. Dus ik geef het op. Ik prop afval in m’n tas en gooi het wel thuis weg…
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties