Ik ben begonnen met Turkse les niveau 5. Er zijn zes niveau’s en elk niveau duurt twee maanden. Dus over een maand of vier kan ik Turks! Ik kijk er zo naar uit! De waarheid is natuurlijk dat het leren van een taal zoveel frustrerender is dan ik ooit had gedacht. Als Turken het boek zien dat we in de les gebruiken, roepen ze doorgaans iets als ’Oh weet je al zó veel?’ en beginnen enthousiast tegen me te rebbelen. Waarna ik moet uitleggen dat grammatica kennen iets geheel anders is dan het gebruiken. Terwijl mijn grammatica op niveau 5 is, blijf ik qua verstaan nog steken rond de 2,5 en qua spreken rond de 3. Praten is makkelijker dan luisteren. Als ik praat, kan ik tenminste woorden gebruiken die ik ken; mensen die tegen me praten, gebruiken nou nooit eens woorden uit mijn vocabulaire. Soms, zoals vanavond in de les, verlies ik al mijn motivatie om verder te studeren. Ik had zin m’n boek uit het raam te gooien (of er de barbecue mee aan te maken) en me voortaan gewoon te redden met Engels, gebroken Turks en mijn tolk. Maar toen bedacht ik dat ik natuurlijk alleen maar zo gefrustreerd raak omdat ik zo ontzettend graag wíl. En dat ik nog geluk heb, vergeleken met het gros van mijn klasgenoten uit niveau 4: zij waren maar voor een jaartje in Turkije, zijn nu terug naar hun eigen land en komen hier waarschijnlijk niet meer terug. Ik kan zo lang blijven als ik wil. Dus, zo heb ik besloten, blijf ik gewoon net zo lang tot het me lukt. ‘High Turkish’ (het meest hoogstaande Turks, dat vooral in de media en de literatuur wordt gebruikt), dat is mijn doel. Dat duurt nog wel een paar jaar. NEE, dat is niet lang, dat is heel normaal voor het leren van een taal – mijn lerares heeft het zelf gezegd!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties