Ik zag een man in een rolstoel op het Taksim Plein. Het eerste wat ik dacht: dat is vast een journalist die een dag of twee in een rolstoel de stad trotseert om er een verhaal over te maken. Ik bedoel, het moet echt onmogelijk zijn om in een rolstoel te zitten en in Istanbul te wonen. De kinderkopjes op straat, de trappen en stijle straten overal, de auto’s die óf zo snel gaan dat je moet rennen voor je leven óf zo dicht op elkaar stilstaan in de file dat je je er zelfs te voet nauwelijks tussendoor kunt wurmen. Hoe kom je in een rolstoel op een boot, of er vanaf? En als je moet plassen, hoe kom je dan bij de wc’s, die altijd óf op een hogere verdieping óf in de kelder zijn? De man die ik zag, stak Taksim over en zijn vrienden hielpen hem snel van de straat de hoge stoep op te komen, want de auto’s kwamen er op volle snelheid alweer aan. Dat ik dacht dat hij een journalist was, is natuurlijk een belachelijk staaltje beroepsdeformatie. Maar of hij nou voor twee dagen of voor altijd in een rolstoel zit, hij heeft ongetwijfeld een interessant verhaal te vertellen.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties