Ik heb deze week een paar keer gedroomd over mijn vroegere leven, van pak ‘m beet vijftien jaar geleden. Ik was weer terug in het huis waar ik toen woonde, met de man waarmee ik toen was. Alle stellen uit die tijd, van wie er veel nu al lang uit elkaar zijn, waren weer samen. In mijn dromen had ik ook mijn kantoorbaan van toen nog. Geen wonder natuurlijk, dat ik zulke dromen krijg in de week waarin ik plotseling naar Diyarbakir verhuisde.
Wat? Tja, ik had het ook niet zo in m’n hoofd, maar het gebeurde gewoon. Wat ik wilde, was per september voor een half jaar naar Diyarbakir verkassen. Dan kan ik beter aan mijn boek werken en het spaart ook geld uit als ik mijn appartement in Istanbul onderverhuur. Maar toen ik het er, nu ik in Diyarbakir ben, over had met vriendin en assistant Beyza, zei ze: ‘Waarom trek je niet bij mij in? Je reist veel, ik reis ook veel, je hebt het rijk vaak voor je alleen en soms zijn we hier samen.’
Goed idee. Een goedkoop gemeubileerd appartement vinden in Diyarbakir is niet zo gemakkelijk, en ik wil niet al mijn spullen hier naartoe verhuizen omdat ik nog niet weet waar ik op de langere termijn wil wonen. Nieuwe spullen kopen voor een leeg flatje is natuurlijk waanzin voor een half jaar, en nog waanzinniger als je nou net onder andere ging verhuizen om geld uit te sparen. Al met al een goeie oplossing dus.
De volgende dag gaf Beyza me een sleutel. En toen ik haar iets vroeg over het huis, zei ze: ‘Bepaal zelf maar, het is nu ook jouw huis’. Dus het lijkt erop dat ik verhuisd ben!
En toen kwamen die dromen. Dromen over het stabiele en voorspelbare leven dat ik ooit had. Het was een gemakkelijk leven, maar ook zeer onbevredigend. Ik kon er echt van in de put raken en zelfs bang van worden als ik eraan dacht hoe mijn leven eruit zou gaan zien als ik niet in zou grijpen. Uiteindelijk – lang verhaal – heb ik dat leven afgesloten. Alles veranderde radicaal.
Nu is mijn leven allesbehalve gemakkelijk. Niets is stabiel. Nou ja… behalve ikzelf dan. Sinds ik mijn stabiele leven achter me heb gelaten, ben ik dichter bij mezelf gekomen. Een ‘comfort zone’ heb ik eigenlijk niet meer, maar blijkbaar voel ik me juist in zo’n situatie doorgaans prima op m’n gemak. Dus nee, geen enkel gevoel van spijt of gemis bij het wakker worden na zo’n droom. Integendeel: het bevestigt alleen maar de keuzes die ik heb gemaakt. Ik ben klaar voor Diyarbakir. Eens kijken waar deze stap weer toe gaat leiden.
Hi Fréderike,
Leuk dit van je te lezen. Lekker krachtig. Komt vast door de TM ;-)
Groet!
Ellen
Hé Ellen, zó leuk je weer tegen te komen! En ja, TM heeft zeker bijgedragen aan veranderingen.
Trouwens, tip: twitteren altijd beter onder je eigen naam, imho. Beklijft beter, ik bv ben je tweepnaam alweer vergeten en kan je nu niet snel tweetje sturen. Zonde!
aha nu begrijp ik uw voorliefde voor het koerdische volk….helaas heeft de relatie met een koerdische meneer u gevormd tot wat u nu bent…hoe zouden uw artikelen eruit zien als u een relatie was aangegaan met een turkse man?
Bora, hoe kóm je erbij, ik lig echt in een deuk hier. Er is helemaal geen Koerdische meneer in mijn leven, en ik snap ook werkelijk niet waar je dat leest. Ik woon met Beyza, da’s een vriendin en we werken ook samen. En de man waarmee ik ooit was, was een geboren en getogen Twentenaar. Heerlijk om te zien, de interpretaties van een totaal bevooroordeeld lezer :-)
Ik ben blij dat ik u aan het lachen heb gemaakt. Afijn u gebruikt een term als bevooroordeeld om uzelf te verdedigen maar u bent er juist schuldig aan. Uw artikelen zijn allemaal voortborduursels van mensen die een hekel hebben aan het systeem waarin ze leven. Zoals ze in holland ook zeggen bevalt het je n?et ga dan weg…….
Turkije bevalt me prima hoor.
Heb dan respect voor de mensen die hier wonen en gebruik geen termen zoals koerdische vrijheids strijders.
PKK is een terroristische beweging. Noem ze dan terroristen.
Ik gebruik nooit de term ‘Koerdische vrijheidsstrijders’ voor de PKK, ik snap niet hoe je erbij komt. En ik gebruik ook niet ‘terroristen’ nee. Beide termen zijn niet neutraal. Zie ook bijvoorbeeld de duidelijke BCC-richtlijnen: http://www.bbc.co.uk/guidelines/editorialguidelines/page/guidance-reporting-terrorism-summary
En toch heb ik moeite met het lezen van uw artikelen.
U staat er bekent om uw PKK-propaganda en verheerlijkt daarbij geweld en haat tegen Turken middels uw haatzaaiende website: Kurdisch Matters.
U heeft veel websites die doorspekt zijn met steun en sympathie voor de PKK, ook op twitter steekt u uw PKK-steun niet onder stoelen of banken.
Of heb ik het fout?
Je kwekt gewoon anderen na! Ik verheerlijk geweld? Ben je helemaal gek geworden? PKK-propaganda? Doorspekt met steun voor de PKK? Haat tegen Turken? En Kurdish Matters een haatzaaiende website? Een haatzaaiende website? Heb je hem wel bekéken? Weet je wel eens wat dat ís, haat zaaien? Je bent niet goed wijs en dit soort beschuldigingen pik ik ook niet. Dus ja, je hebt het fout. Verdere comments met dergelijke beschuldigingen laat ik niet toe.