Ik weet nog dat ik op de lagere school voor het eerst geïnteresseerd raakte in mensenrechten. Zwaar onder de indruk was ik van het werk van Amnesty International en ik hield natuurlijk een spreekbeurt over de organisatie. Gevangenbewaarders die gevangenen in elkaar sloegen of geheime diensten die mensen lieten ‘verdwijnen’ (de zaken die me destijds het meest schokten), ik kon er met m’n pet niet bij. Turkije was één van de landen waar zulke dingen gebeurden en waar ik over las. Sindsdien is er in Turkije gelukkig veel veranderd en is het aantal gevallen van marteling niet meer vergelijkbaar met dat van twintig, vijfentwintig jaar geleden. Maar helaas, alle maatregelen die genomen zijn om martelen uit te bannen, zijn niet toereikend. Het was natuurlijk bekend dat er nog steeds wordt gemarteld, maar nu lijkt het aantal martelingen zelfs weer wat toe te nemen. Het was vreemd daar een nieuwsbericht over te schrijven met als kop: ‘Martelen in Turkije neemt weer toe’. Noem me naïef, maar ik had nooit gedacht dat ik nog eens zulk nieuws zou moeten brengen.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties