Mensen aanzetten tot haat, het lijkt erop dat de wet daartegen het meest wordt aangegrepen om journalisten de mond te snoeren. De wet is ontelbare keren ingezet tegen Koerdische journalisten die schreven over de PKK of over andere zaken gerelateerd aan de Koerdische kwestie, en nu zijn ook journalisten de pineut die verdacht worden van banden met Ergenekon. De laatste slachtoffers: journalisten van het online nieuwskanaal OdaTV, waaronder de eigenaar Soner Yalçın. En alsof dat nog niet erg genoeg is, haastte premier Erdoğan zich te zeggen dat er geen enkel probleem is met persvrijheid in Turkije.
Het kantoor van OdaTV (‘oda’ betekent ‘kamer’) is doorzocht, en ook de woningen van Yalçın en twee mede-redacteuren. Er zijn computers en documenten in beslag genomen, de heren zijn gearresteerd, maar tot zover is onduidelijk waarom ze precies worden verdacht van banden met Ergenekon. Ze zouden geheime documenten hebben gepubliceerd (waarvoor ze lijkt mij applaus verdienen, want geheimen boven tafel halen en publiceren is een mooie vorm van journalistiek), ze hebben ‘mensen aangezet tot haat’, en ze zijn blijkbaar lid van Ergenekon. Hoe wordt dat eigenlijk bepaald?
OdaTV is geen aanhanger van de huidige regering, om het op z’n zachtst te zeggen. Ze staan bekend als ‘neo-nationalistisch’, een vorm van nationalisme gecombineerd met fundamentalistisch Kemalisme (waar ik totaal de koude rillingen van krijg). Ze verafschuwen de AKP-regering en laten geen kans voorbij gaan dat duidelijk te maken. Als Europeaan kun je makkelijk denken dat die mannen in spijkerbroek met wilde haar en wilde baarden echte vrijheidsstrijders zijn en de ‘good guys’, maar geloof me, hun nationalisme is extreem en ze propageren bepaald geen vrijheid voor iedereen.
Hoe dan ook, OdaTV is geen uitzondering in het niet eens probéren om objectieve journalistiek te bedrijven: dat geldt voor veel Turkse media, en een misdrijf is dat niet. Zo lang media de wet niet breken, moeten ze vrij zijn te schrijven wat ze willen. En dan is het aan het lezerspubliek te bepalen of ze een plaats verdienen in het medialandschap. Niet aan een rechter. Niet gebaseerd op vage wetten die te buigen zijn in elke richting die je maar wenst.
En Erdogan, tja, ik heb het geluid van de TV op kantoor maar even afgezet toen hij aan het speechen was. Hij is een goed redenaar, maar door de combinatie van zijn dictie en wat hij zei, dacht ik alleen maar: mond houden! Schaamteloos zeggen dat Turkije geen probleem heeft met persvrijheid, terwijl er zowat vijftig journalisten achter de tralies zitten en Turkije flink zakte op de Wereld Persvrijheid Lijst van Reporters without Borders, is hemeltergend. Volgens hem besluit het juridisch apparaat wie er wordt gearresteerd en tegen wie vervolging wordt ingesteld. Zo is het (of: zo zou het moeten zijn), maar meneer Erdogan, als politicus is het aan u de wetten te maken waar de juridische macht zich aan te houden heeft. Het is de taak van de politiek persvrijheid te garanderen. En op het moment is het ronduit een zooitje.
vanwaar deze verassing? mmm…
de afgelopen jaren heb jij een en al propaganda voor de AKP gevoerd. Nu weet de AKP jou ook negatief te bereiken. wellicht dat je nu wat kritischer kunt zijn, want tot heden ben je dat niet geweest.