Het gevoel van saamhorigheid, dat bevalt me wel aan de Ramadan. Zelfs als je, zoals ik, niet meedoet met het vasten, voel je de speciale sfeer die deze maand met zich meebrengt. Zeker rond de tijd dat de zon bijna ondergaat en de vasten wordt gebroken. Tenminste, als je de knorrigheid en het ongeduld die de vastende medemens aan het eind van de dag niet meer kan verbergen, even buiten beschouwing laat. Gisteren zag ik een flinke groep jonge vrouwen onderweg naar de iftar met zulke enorme pannen en schalen vol eten dat ze ze samen moesten dragen. Bij restaurantjes werden tafels buiten gezet, grote watercontainers ernaast om mensen meteen hun dorst te laten lessen. Vandaag heb ik maar eens meegedaan aan de openbare iftar op een terras in het centrum van Üsküdar. De straten waren stil toen ik naar beneden liep, en overal waar ik even door de dunne vitrages naar binnen gluurde, zag ik familie’s op een tapijt op de grond in alle rust hun iftar eten. In het centrum was het niet zo rustig. De terrassen zaten vol met mensen aan de thee, soep, rijst, thee, salade en nog meer thee. De sfeer was zo relaxed en goed, dat ik maar één ding kon denken: Goh, Ramadan is… nou, gewoon fijn!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Kun je dat niet pas zeggen als je echt meedoet ?
Niet alleen de iftar maar ook het vasten ?
Het is allemaal leuk en aardig, erg geromantiseerd beeld van Ramadan en zo maar ik hoor net van mijn moeder die in TR woont dat mensen in elkaar geslagen worden omdat ze alcohol hebben gekocht tijdens de ramadan. Ook een aantal journalisten zijn gearresteerd en gemarteld…..Saamhorigheid…alleen voor moslims. Ik blijf in NL wonen, hopelijk nemen ze hier ook niet over.
Die andere kant van de Ramadan heb ik in een eerder blogje beschreven, zie http://www.journalistinturkije.nl/blogs/ramadan-is-politiek-2_213/ . Natuurlijk zijn er soms problemen, maar dat er mensen gemarteld worden omdat ze alcohol kopen…? Wie iemand in elkaar slaat, kan hier gewoon op een rechtszaak rekenen, Turkije is een rechtstaat (als hoor je mij niet zeggen dat het systeem altijd perfect werkt). Het ligt er overigens ook erg aan waar je bent. Vorige week zat ik op een terrasje in de Istanbulse wijk Kadiköy heerlijk biertjes te drinken, de terrassen zaten vol met mensen die hetzelfde deden, geen probleem. In mijn conservatieve wijk kan ik gewoon alcohol kopen, de slijterijen zijn open – al staan de wijnflessen uit zicht door er dikke colaflessen voor de plaatsen haha. Laat je niet te makkelijk meeslepen door horrorverhalen zou ik zeggen!
Je hebt gelijk ik hoop dat je niet denkt dat ik je aanviel. Ik was een beetje pissig.
Ik ben zelf in Istanbul opgegroeid ( in Suadiye-bij Kadikoy trouwens) en ben naar NL gekomen toen ik 23 was (nu 7 jaar dus). Ik ben enorm “alienated” van TR, ik voel met niet meer thuis. Ik ben nu hier bezig met een enorme academische carriere en soms denk ik hoe het zou zijn om in TR weer te wonen. Ik ben best wel bang dat ik het niet aan kan. Overgeintegreerd, zou ik zeggen.
Het moet anders zijn om daar te wonen als een buitenlader want je kunt dingen van een andere invalshoek bekijken. Je zou je daar ook anders bij voelen dan iemand die daar opgegroeid is. (met alle respect, soms komt de text vijandig over omdat je je toon niet kan overbrengen!)
Ja de emoties lopen soms hoog op over dit soort kwesties ;-) Geen probleem hoor als je fel reageert, integendeel!
Het is dus eigenlijk net zo gezellig en ongezellig als kerst ook tegelijkertijd kan zijn… denk ik dan, toch?