Voor een nuchter Hollands meisje als ik, is de (eerste) brug over de Bosporus eigenlijk een beetje té. Te veel lichtjes in te veel kleuren die in te veel verschillende patronen aan en uit gaan. Rood, geel, groen, blauw en paars flikkeren de lichtjes, en de pilaren veranderen van roze naar groen naar blauw. Soms doen ze er ook nog laserlicht bij, waarvan de stralen alle kanten opzwiepen. Ik bekritiseer het niet echt hoor, ik constateer het alleen maar. Oké, ik geef toe: het is ook gewoon geweldig natuurlijk, zo’n kitschbrug. Maar gisteravond was zomaar de balans weg. De linkerkant van de brug schitterde en flikkerde vrolijk als altijd, maar rechts deed niet mee! Electriciteitsdipje? Alle peertjes in één keer stuk, op hetzelfde moment? Geintje van de gemeentelijke brugwachter? Geen idee, maar doe er wat aan! Snel snel, repareer de brug!
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
“Repareer de brug!” dat dacht ik ook heel vaak op Curaçao. Daar heb je een zgn. pondjesbrug (pontonbrug = Emmabrug) die opengaat als er een schip door moet en waarop je als het ware over het water loopt. De brug heeft prachtige bogen met lampjes waardoor het er ‘s avonds bijna sprookjesachtig uitziet. Maar door al die “black outs” was dat vaker niet dan wel het geval.