Mijn geliefde werkt als verkoper in een grote tapijtwinkel. Interessant om te horen hoe het er daar soms aan toegaat. Nou ja, voor de klant is het niet altijd grappig, maar die heeft lang niet altijd in de gaten wat er gebeurt. Neem bijvoorbeeld de klant Robert Boş. Dat is de verzamelnaam voor klanten zonder geld – boş betekent ‘leeg’ in het Turks. De winkel waar hij werkt, trekt (heel) rijke klanten, bijvoorbeeld omdat de eigenaar goede contacten heeft met dure hotels. En in de omgeving van de winkel worden de buitenlanders die er rijk uitzien de winkel binnengekletst. Eenmaal binnen worden ze geholpen door mijn lief en zijn collega’s. Maar soms worden de verkeerde klanten naar binnen gekletst, ‘verkeerd’ als in ‘niet rijk’. De verkopers hebben hun maniertjes om in te schatten hoe dik iemands portemonnee is, en als die plat lijkt, is het zaak snel van de klant af te komen zodat alle aandacht kan uitgaan naar rijkere klanten. Dus wordt de arme klant met een vriendelijke lach overgedragen aan de gastheer van de winkel, die in het Turks van de verkoper te horen krijgt: ‘Kun jij deze klant helpen? Zijn naam is Robert Boş’. Voor Robert Boş het weet, wordt hij richting uitgang geloodst en staat ‘ie weer op straat. Aardig? Nee. Onschuldig grappig? Ja.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties