Met de viering vandaag van de 88-ste verjaardag van het Turkse volkslied Istiklal Marsi (Onafhankelijkheids Mars) gingen mijn gedachten vanzelf terug naar jaren geleden, toen ik voor het eerst in Turkije was en naar een voetbalwedstrijd ging. Ik zat in het stadion van Fenerbahce, ze speelden tegen Denizlispor. De sfeer was goed, al voor er zelfs maar een bal rolde. Naast me zat een groepje jongens en meiden van rond de twintig, superfanatiek. Iedereen stond, maar mijn rug deed zeer en toen de spelers op het veld stonden en er wat muziek begon te spelen, dacht ik: even zitten. Fout! Het was namelijk niet het clublied dat werd gespeeld, maar de Istiklal Marsi. En dan kun je natuurlijk niet gaan zitten. Dat werd me hardhandig duidelijk gemaakt door mijn buurvrouw, die me een por gaf met haar elleboog en me met een wildwoeste blik toesiste: ayak siz! Wat dat betekende was me een raadsel, maar de boodschap kwam wel over en nu weet ik dat ze zei: Staan jij! Voor een clublied?, flitste destijds nog even door me heen, voor ik me realiseerde dat in Turkije dus ook voor een heel gewoon potje competitievoetbal het volkslied uit de kast getrokken wordt. En dat je daar nooit, maar dan ook nooit lichtzinnig mee moet omspringen.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties