‘We hebben hier gedanst’, zegt Fransesco Lupo. Hij schudt zijn hoofd, desillusie in zijn ogen. ‘Het was een leugen. We zaten in een bubble die niets te maken had met de realiteit.’
We zijn in Tarlabaşı, een buurt in Istanbul, pal ten zuidwesten van het centrale Taksimplein. Tarlabaşı zit middenin een ‘vernieuwingsproject’. Dat betekent: de oude, arme bewoners worden hun huizen uitgeschopt om plaats te maken voor de welgestelden, en voor nog een Starbucks en nog een winkelcentrum.
Fransesco (20) is een Italiaanse Erasmus-uitwisselingsstudent die studeert aan de Istanbulse Mimar Sinan Kunstacademie. Met een groep buitenlandse en Turkse kunstenaars heeft hij een leegstaand gebouw in Tarlabaşı schoongemaakt en in gebruik genomen als atelier. De paar mensen die nog in de verlaten straat wonen, waren daar niet allemaal blij mee: sommigen vonden de kunstenaars maar indringers. De relatie met de buurtbewoners verbeterde toen de jongeren hen uitnodigden om een kijkje te komen nemen in het atelier.
De installatie die Fransesco maakte, gaat over herinnering. ‘Ik ben niet tegen vooruitgang’, legt hij uit, ‘maar we moeten het verleden niet vergeten.’ Hij was trots op zijn kunstwerk. Hij en zijn vrienden dansten erin. Toen, op een ochtend, kwam hij het gebouw in en zag hij dat het kapot gemaakt was. Buurtkinderen, waarschijnlijk. Iedereen kan gewoon naar binnen, de gebouwen in Tarlabaşı hebben geen deuren en geen ramen meer. Fransesco: ‘Het was een klap in mijn gezicht.’
Maar al snel realiseerde hij zich dat de verwoesting van zijn kunstwerk onvermijdelijk was geweest in een buurt die gevangen zit tussen het oude en het nieuwe. Hij en zijn vrienden hadden een bubble gecreëerd die vroeger of later doorgeprikt móest worden. ‘Ik zat vol vooronderstellingen’, zegt hij. Hij probeerde die vooronderstellingen te vangen in een sculptuur van een op de grond zittende vrouw.
Het enige wat erop zat was de restanten van de bubble ook te slopen. Hij wachtte tot de zon laag stond en gaf me toestemming te filmen. Naderhand zei hij met een gezicht vol emotie: ‘Dit is de belangrijkste ervaring van mijn leven.’
Art in Tarlabasi from Frederike Geerdink on Vimeo.
Recente reacties