Ik zou wel iets willen schrijven over bloemen in Istanbul. Over hoe ik laatst over een begraafplaats liep waar de lente was losgebarsten: de graven stonden vol tulpen en narcissen. Over de wedstrijd van het Istanbuls stadsbestuur, waarbij honderd Istanbullers 300 lira kunnen winnen door een gemeentelijke tulpenbol te overladen met liefde, aandacht en zorg en van het resultaat een kiekje op te sturen ter beoordeling door de gemeentelijke tulpenjury. Hoe de viooltjes in de bermen zelfs grauwe stadsdelen… enzovoort. Maar het zou een beetje belachelijk zijn. Want in de strijd tussen gevestigde orde en regeringspartij AKP zijn de afgelopen dagen weer flinke klappen uitgedeeld. Ruim een week geleden kondigde de hoogste openbaar aanklager aan dat hij het Constitutioneel Hof heeft gevraagd de AKP te verbieden. Sindsdien buitelen deskundigen over elkaar heen over de vraag of en zo ja hoe de AKP het tij kan keren. De grondwet snel veranderen? Een referendum houden over het verbieden van politieke partijen? En: hoe hypocriet is de AKP eigenlijk, dat ze nu in naam der democratie de grondwet wil veranderen maar niet zo snel reageerde toen dezelfde aanklager aankondigde de DTP te willen verbieden?
Ondertussen is de volgende bom alweer ontploft: felle tegenstanders van de AKP zijn opgepakt. Een voormalige rector van een universiteit, de leider van een politieke partij (liever gezegd: een mini-partijtje) en Ilhan Selcuk, grootheid in de Turkse journalistiek en belangrijkste redacteur van Cumhuriyet, een links-nationalistische krant. Vooral de arrestatie van Selcuk doet veel stof opwaaien en mensen in protest de straat op gaan. De AKP probeert tegenstanders de mond te snoeren en het recht naar haar hand te zetten, zo wordt geroepen. Nietes, zegt de AKP, de drie heren worden verdacht van banden met een duistere bende die voor volgend jaar een militaire coupe aan het voorbereiden is. De AKP, zo zegt de AKP, wil die bende stevig aanpakken en gaat daar gewoon voortvarend mee door. Sterker nog: het gerechterlijk apparaat dat de AKP wil laten verbieden, wil dat verbod nou juist omdat de AKP eindelijk werk maakt van het ontmantelen van die al decennia lang bestaande bende.
En nu dacht ik: over deze kwestie moet ik natuurlijk wat schrijven op mijn blog. Maar ja, hoe ga ik dat dan allemaal een beetje begrijpelijk opschrijven, en er dan óók nog iets van vinden? Daar heb ik maar steeds over zitten denken. Ik kom er niet uit. Ik ben geloof ik vooral verbijsterd over het harde, hoge en duistere spel dat hier wordt gespeeld. Een spel waarin zonder wapens maar toch bikkelhard wordt gevochten om de macht. Turkije wordt er niet stabieler op. Ik verslind de kranten, maar laat me af en toe graag even afleiden door tulpen, narcissen en viooltjes.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Een gemeentelijke tulpenbol overladen met liefde… Meer lente kan eigenlijk niet.