Al weer zo’n anderhalf jaar ben ik de vrouw in Turkije voor persbureau ANP. Er wordt wel eens gedacht dat dat een fulltime baan is en dat ik meerdere verhalen per week produceer, maar dat is bepaald niet het geval. Vandaar: laat ik eens uitleggen hoe dat werkt, freelance correspondent zijn voor ‘t ANP.
Het ANP werkt samen met verschillende andere persbureau’s, zoals DPA (Duits) and AFP (Frans). En het ANP krijgt nieuws van de grote jongens, zoals Reuters en AP. Dus een belangrijke gedachte achter mijn werk voor het ANP is: probeer niet te concurreren met Reuters en AP. Hoe zou ik dat ook kunnen in mijn eentje, met als standplaats Istanbul (vijf uur rijden van Ankara, het politieke centrum van Turkije)? Ik ben in mijn upje ook geen ‘team’, en omdat ik ook nog wel eens wat uurtjes slaap nodig heb, kan ik nooit 24 uur per dag alert zijn op het grote nieuws.
Eén van mijn taken is het leveren van (korte) achtergrondstukken bij het nieuws – die achtergrond leveren de grote persbureau’s niet altijd. Voorbeeldje. Toen vorig jaar de rechtszaak tegen regeringspartij AKP eindigde en de rechters besloten de partij niet te verbieden, was het níet mijn taak over dat nieuwsfeit te berichten, maar om ‘een achtergrondje’ te tikken. Dat werd dit stuk over hoe de AKP nu weer vooruit kon met haar beleid. Nog een voorbeeld. Eind april verongelukte er een vliegtuig van Turkish Airlines bij Schiphol. Het nieuws kwam niet van mij, maar ik schreef (onder andere) een ‘persspiegel’ (tja, zo heet dat nou eenmaal) over wat de Turkse kranten erover berichtten.
Daarnaast kijk ik naar het nieuws in Turkije met een Nederlandse blik. Eind april bijvoorbeeld, besloot een Turkse rechtbank een zaak te beginnen tegen het (inmiddels opgeheven) Koerdisch parlement in ballingschap. De grote persbureau’s pikten het nieuws niet echt op, maar ik herinnerde me dat er destijds in Nederland nogal wat ophef was over het Koerdisch parlement omdat het werd opgericht in Den Haag en daar ook werd vergaderd. Dat maakte het bericht in de Turkse krant interessant voor Nederland, dus schreef ik er voor het ANP een bericht over. Hetzelfde gebeurde toen één van Turkije’s meest beruchte terroristen overleed in Nederland, wat ik las in een Turkse krant.
Tenslotte houdt uw ANP-vrouw in Turkije een oogje op het kleine gekke nieuws dat in Nederland de kolommen (of websites) bereikt onder de kop ‘opmerkelijk’. Die stukjes, geef ik toe, zet ik niet altijd op mijn site – uitzonderingen daargelaten.
Kortom: vier tot zes verhalen per maand voor het ANP. Kan ik de huur weer van betalen!
Recente reacties