Het was weer mis gisteren in Diyarbakir: protesten tegen de arrestatie van PKK-leider Abdullah Öcalan, dit weekend tien jaar geleden, liepen uit de hand, met gewonden en arrestaties tot gevolg. Deel van de schermutselingen vond plaats bij het kantoor van de pro-Koerdische partij DTP, die ook is vertegenwoordigd in het parlement. Een menigte kwam bij het kantoor samen, onder andere om te luisteren naar speeches van twee prominente DTP-ers, Osman Baydemir (de burgemeester van Diyarbakir) en Aysel Tugluk (parlementariër). Het werd hen echter verboden de menigte toe te spreken, want de demonstranten hadden geen toestemming voor de bijeenkomst. Ik was er niet bij dus wat er precies gebeurde is me niet duidelijk, maar uiteindelijk werd er met stenen gegooid en traangas gespoten, met de gewonden en arrestaties als resultaat.
Ik vraag me af wat Aysel Tugluk van plan was te speechen. Ze is nogal in problemen gekomen door een speech die ze gaf op een partijcongres in mei 2006. Ze ging toen in op de druk die op de DTP wordt uitgeoefend om de PKK te benoemen als terroristische organisatie en Öcalan als terrorist, en ze zei (onder andere), zich richtend tot de premier: “De mensen die u bestempelt als terrorist, zijn voor anderen juist helden. Als wij Abdullah Öcalan een terrorist noemen, kunnen we onze mensen niet meer onder ogen komen.” De openbaar aanklager besloot Tugluk om haar speech te vervolgen. Na een lang juridisch debat, waarin een hoge rechtbank uiteindelijk besloot dat het proces door kon gaan ondanks Tugluks onschendbaarheid als parlementslid, werd Tugluk veroordeeld tot anderhalf jaar cel. Ze zit nog niet vast, want omdat ze parlementslid is, moet de zaak (kort en simpel gezegd) eerst nog bekeken worden door een parlementair bureau.
Ik denk niet dat Tugluk gisteren van plan was haar toon te matigen. Eerder heeft ze immers ook niets van haar woorden teruggenomen. Ze benadrukt juist dat alles wat ze zegt gewoon onder de vrijheid van meningsuiting valt. De rechtbank dacht daar anders over, maar ik ben het eens met Tugluk. Je kunt het niet leuk vinden dat een deel van Turkije’s bevolking Öcalan een held vindt, maar zoals we ook dit weekend weer zagen: het is waar, voor sommigen ís hij een held. Dat kun je ontkennen, of je kunt proberen erachter te komen waaróm dat zo is. En andersom zouden de Öcalan-aanhangers zich kunnen afvragen waarom anderen hem een terrorist noemen. Je in elkaar inleven, heet dat, met communicatie als logisch gevolg. En dat zou zowaar wel eens tot een oplossing van alle problemen kunnen leiden. In ieder geval maakt het de kans op een oplossing groter dan nog meer geweld, of nog meer mensen in het gevang die alleen maar zeggen wat ze op hun hart hebben.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Dat mag dan waar zijn, dat Öcalan voor sommigen een held is, wat mevrouw Tuğluk natuurlijk bedoelde te zeggen is dat hij voor háár een held is. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
De DTP staat op z’n minst in verbinding met de PKK (wat doen DTP’ers anders op begrafenissen van PKK’ers, en waarom noemt een DTP-voorzitter gedode PKK’ers şehit, oftewel martelaar?), maar ik denk dat het niet overdreven is om de DTP als een politiek verlengstuk van de PKK te beschouwen, zoals Herri Batasuna dat was van de ETA.
@ Mozak: Dat zal natuurlijk best, dat Ö. voor mevrouw Tugluk een held is. Maar om ‘r daarom nou in het gevang te mikken… Verder is je vergelijking idd al vaak gemaakt en ik kan me er natuurlijk best in vinden, maar toch ook voor een deel niet. Dat werk ik nog een keer uit ;-)