Meer dan een jaar geleden zei ze dat ze onze afspraak had gemist wegens een auto-ongeluk. Ik vroeg hoe erg het was en of ze gewond was geraakt. Gelukkig, zei ze, had ze er alleen een blauw oog aan overgehouden.
Daarna heeft ze er niet meer over gelogen. Als we contact hebben – soms face to face, maar steeds vaker alleen op msn of telefonisch – vertelt ze zonder omhaal wat haar man heeft gedaan en tot welke verwondingen dat leidde: bloedneus, pijnlijke arm, blauwe plekken. Een week of wat geleden had ze weer een blauw oog en moest naar haar werk; ze is docent op aan een goede universiteit in Istanbul. Haar collega’s maakten grapjes: ‘Heeft je man je geslaan?’ Ze lachte mee, want dat was inderdaad de grap van de dag: zíj, geslágen? ‘Ik kon het wel uitschreeuwen’, zei ze, ‘maar ik durfde niet. Mijn collega’s zien me als onafhankelijke, sterke werkende vrouw, ze zouden totaal geschokt zijn als ze horen dat mijn man me mishandelt.’
Haar stem klinkt anders dan een jaar geleden. Minder vast. En ik heb steeds minder contact met haar. Ik weet wel wat ik moet doen als een vriendin slachtoffer is van huiselijk geweld: blijf in contact, laat haar weten dat je er altijd voor haar bent, dat ze any time contact kan opnemen of kan komen schuilen, en natuurlijk dat ze sterk genoeg is om te leven zónder die man. Maar ik krijg steeds minder vaak de kans haar dat allemaal te zeggen. Ze nam altijd de telefoon op, nu gaat ‘ie vaak eindeloos over. Ze logt niet vaak meer in op msn. Onze afspraken om een biertje te gaan drinken, gaan nooit door, en onlangs zijn zij en haar man verhuisd en ze heeft me haar nieuwe adres niet gegeven.
Ik denk aan haar. En vraag me af wat ik kan doen.
2 Comments »
2 Responses to “Ze lachte mee”
Comments
Blog posts on this article
-
mei 08 2010 / 2pm
[...] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Frederike Geerdink, Carolien Geurtsen. Carolien Geurtsen heeft gezegd: Indringend! RT @fgeerdink: dutch version of blog post about a friend in trouble #turkey #domesticviolence http://bit.ly/cSSobk. [...]
Je hebt gedaan wat je kon doen, en dat is heel wat meer dan de meeste mensen zouden doen.
Jouw hart zit op de goede plek.