Een wereldlijke wet

In 2007 was ik met mijn ouders in Cappadocië in het midden van Turkije. Het was lente en warm, we hadden een flinke wandeling gemaakt in een vallei en kwamen aan in een klein dorp, Ibrahimpasa. We gingen even op het terras zitten van het café op het dorpsplein. M’n vader – toen nog geen regelmatige Turkije-ganger – liet zich …

Rustige religieuzen

‘Die demonstratie? Joh, die was er alleen omdat ze hun gezicht moesten redden.’ Zo had ik het nog niet bekeken, maar de vriendin die het zei maakte me wel aan het lachen. Turkse moslims die het gevoel hebben dat ze toch aan de buitenwereld moeten laten zien dat ze tegen ‘Mohammed beledigen’ zijn om zo hun identiteit te bevestigen. Ze …

Armeense kerk krijgt echte plek in Diyarbakir

Ik herinner me de kerk nog van voor de restauratie. Ik weet nog dat ik het zo treurig vond, een totaal verwoeste Armeense kerk midden in de oude stad van Diyarbakir. De mensen die er ooit de mis bijwoonden werden in 1915 vermoord, de getuige van de aanwezigheid van Armeniërs was tot puinzooi vervallen. Dus het deed me goed om …

Mor Gabriel, Alevieten en het EHRM

‘Onze strijd gaat door, desnoods tot het Europees Hof voor de Rechten van de Mens!’ Het is een zin die je vaak hoort als een Turkse rechtbank weer eens een onrechtvaardige beslissing heeft genomen, of als je praat met mensen die vinden dat ze onrecht is aangedaan door de staat. Vaker wel dan niet geeft het EHRM de burger gelijk …

Vrouwen, keuzes, een politicus en vader

Turkije’s wanna-be slaapkamercoach, dat is de omschrijving van premier Erdogan die ik dit weekend op twitter voorbij zag komen. Vers in het geheugen ligt nog Erdogans oproep aan stellen om niet minder dan drie kinderen te krijgen, dit keer trekt hij fel van leer tegen abortus en tegen keizersnedes. De omschrijving maakte me aan het lachen. Wat wel welkom was …

Cemevi, en de vrijheid van religie

Goed nieuws dit weekend uit het zuidoostelijke Diyarbakir. De gemeente en een organisatie van Alevieten openden met een ceremonie een cemevi, een gebedshuis voor Alevieten (een liberale stroming binnen de islam). Een spiksplinternieuw gebouw met vele functies, waar de (kleine) Alevitische gemeenschap van Diyarbakir samen kan komen om hun geloof te beleven. Toch, ik heb ook wel wat bedenkingen. Want …

Het offeren van de stier

Toen ik zaterdagavond thuis kwam, hoorde ik een koe loeien. Het geluid kwam uit de tuin van de buren. Ik keek vanaf het balkon naar beneden, en ja hoor, daar stond ‘ie. Meestal rennen daar alleen kippen rond, en natuurlijk zwerven er wat katten en honden. Maar verbaasd was ik niet: de volgende dag was het Offerfeest. Ik ging naar …

Het geluid van bestek: Ramadan in Üsküdar

‘Istanbul verandert niet erg he, tijdens de Ramadan?’ Ik ben met een groep Turken, we zijn in Beyoglu, een winkel-, uitgaans- en toeristenknooppunt van de stad. Ze kijken allemaal naar me want ze willen wel horen wat de buitenlander ervan denkt. ‘Nou’, begin ik mijn antwoord, ‘ik woon in Üsküdar, en…’, en ik krijg niet de kans mijn zin af …

Symbool van liefde en vrede

Officieel verboden in 1925, maar toch nog springlevend in Turkije: de spirituele islamitische Mevlana Orde. De meeste mensen kennen ze van de ‘whirling derwishes’, de ceremonie waarmee de volgers van de orde (die ‘derwishes’ heten) al ronddraaiend in wijde witte kledij contact zoeken met God. Ik heb me er tot nu toe niet erg in verdiept. Waarschijnlijk omdat ze nooit …

Gavur

Een kleine vertaalkwestie draaide dit weekend uit op een interessante discussie. Het begon met het woord ‘gavur’. De meest logische vertaling daarvoor is ‘ongelovige’, maar eigenlijk komt dat woord niet in de buurt van wat ‘gavur’ betekent. Alle connotaties die het woord in het Turks heeft, hoor je in ‘ongelovige’ niet terug.

Het woord kwam ter sprake omdat ik gisteren voor …