Ik leg graag even iets uit over mijn werk. Sommige mensen die op mijn site reageren, zowel hier als op de Engelse versie, vinden het onbegrijpelijk dat hier meningen verkondigd worden. ‘Je bent journalist, dus moet je neutraal en objectief zijn!’ Het punt is, als journalist doe je altijd je best objectief te zijn maar het is gedoemd te mislukken, …
Gisteravond ging ik naar een borrel van de International Professional Women of Istanbul. Ik had het nooit zo op van die expat-clubjes, want ik wilde me onderdompelen in het Turkse leven en vreesde dat dat er niet van zou komen als ik me te veel met andere buitenlanders zou omringen. Maar na drie jaar één clubje, dat moet kunnen, …
Ik ben bezig met een reportage over Turkse vrouwen die in Nederland zijn opgegroeid maar die als volwassenen besloten (weer) in Turkije te gaan wonen. Nou ja, besloten…, dat is in sommige gevallen niet het juiste woord. Eén vrouw bijvoorbeeld, zou voor een jaartje naar Istanbul gaan en daarna gewoon terugkeren naar Nederland. ‘Dat is nu drie jaar geleden’, zei …
Eerder dit jaar ontstoken mijn collega’s hier te lande in woede. De regering kondigde een heel pakket hervormingsmaatregelen aan op het gebied van sociale zekerheid, die vele mensen aangingen, van werklozen tot werkende zwangeren en van gepensioneerden tot arbeidsongeschikten. De journalisten vonden het nodig te protesteren tegen een verandering die hen direct aanging: onder de nieuwe regels zouden ze niet …
Stel je even voor. Een school in Kayseri, een grote, levendige stad in het midden van Turkije. Geen grote school, slechts zo’n 450 leerlingen. Alleen meiden, ongeveer tussen 13 en 17 jaar. En stel je dan voor dat ik daar binnenkom met Allard, een Nederlandse fotograaf met wie ik hier wel eens samenwerk. In het begin
…
Ik was vroeg op vandaag. Er moest een verhaal af waar ik gisteren in vast zat en rond zes uur zat ik al te tikken. Af en toe stak ik even mijn hoofd uit het raam van mijn werkplek om wat frisse ochtendwind op te vangen. En toen zag ik haar zitten, één van mijn buurvrouwen, op de drempel tussen haar …
Als je hier in Turkije iets aanvraagt of je ergens registreert, vragen ze steevast naar je vaders naam. Achternaam – in mijn geval Geerdink – niet nodig, alleen voornaam – Henk – is genoeg. Vorig jaar bijvoorbeeld, had ik mijn voet gebroken en daarvoor moest ik een paar keer naar het ziekenhuis. Ik werd in de computer gezet, hup, ‘Henk’ …
Overal in de wereld werd vandaag gedemonstreerd wegens 1 mei, Dag van de Arbeid, en alleen in Turkije liep het uit de hand. De politie zette waterkanonnen en traangas in tegen demonstranten die naar het Taksim Plein wilden. Waarom? Omdat de demonstratie ‘illegaal’ was. Waarom? Simpel: de autoriteiten hadden een 1 Mei-demonstratie verboden. Officieel omdat er signalen waren dat een …
Ik was een paar dagen in Nederland. Eén van de redenen: ik had een sticker nodig in mijn paspoort, alleen te verkrijgen bij het Turks consulaat in Rotterdam. En omdat het geen zin heeft bureaucratie te bevechten, stapte ik op het vliegtuig en ging. Met in mijn tas een stapeltje brieven van opdrachtgevers en eentje van de Nederlandse ambassade in …
Ik heb het deze week twee keer gehoord van opdrachtgevers: ‘Neem weer contact op als het uit de hand loopt’. In het ene geval ging het om protesten en stakingen tegen sociale hervormingen die de regering wil doorvoeren. En een paar uur geleden ging het om een rechtszaak die de hoogste openbaar aanklager aanspant bij het Constitutioneel Hof om de …
Recente reacties