Is de beroemde Turkse zanger Arif Sag een heetgebakerde Turk die niet kan verkroppen dat hij gewoon aan de regels moet voldoen om Nederland binnen te komen? Of is zijn frustratie over de behandeling die hij op Schiphol van de marechaussee kreeg volstrekt gerechtvaardigd, en onderdeel van een groter probleem, namelijk de onwettige manier waarop Turken worden belet naar Europa te reizen? Dat laatste.
Arif Sag, die al zijn papieren gewoon in orde had en enkele dagen eerder Nederland zonder problemen binnenkwam, had een uitnodiging om naar Nederland te komen: hij zou een concert geven in het kader van 400 jaar diplomatieke banden tussen Nederland en Turkije. Officieel horen we dat in Nederland een feestje waard te vinden, maar in de praktijk lijkt het er niet op dat we onze vriendschap met de Turken erg serieus nemen. In dit geval leidde dat tot persoonlijke frustratie, in het algemeen roept het al jaren de terechte woede van Turken op.
Tegen het verdrag
Terecht? Het zijn toch gewoon Europese regels die stellen dat Turken een visum moeten hebben om naar Europa te reizen? Nee, dat is nou net het misverstand: een verdrag tussen de toenmalige EEC en Turkije uit 1963 stelt dat er geen wederzijdse restricties opgelegd mogen worden als het gaat om het in vrijheid verlenen en verkrijgen van services. Daar valt de handel onder, maar ook bijvoorbeeld studeren, toerisme, en uitwisselingen op cultureel gebied. Destijds was Nederland één van de elf Europese landen die geen visum-vereisten stelde aan Turken die naar Nederland wilden komen. Alle restricties die het huidige beleid in de praktijk vormen, zijn van ná het verdrag. Ze gaan dus tegen het verdrag in en zijn illegaal.
Verschillende Europese rechters hebben de afgelopen jaren de illegaliteit van visum-regels voor Turkse burgers in vonnissen bekrachtigd. Ook Nederlandse rechters. Maar geen enkel Europees land heeft tot nu toe het fatsoen gehad die rechterlijke uitspraken om te zetten in rechtvaardig beleid. Ondertussen leest Europa, Nederland vaak voorop, wel de rest van de wereld, ook Turkije, de les over het belang van de rechtsstaat.
Er speelt nog iets anders mee bij de frustratie van de Turken. Burgers uit vijf Balkanlanden mogen inmiddels zonder visum naar de EU reizen, en geen van die landen onderhandelt over EU-lidmaatschap. Voor Moldavië en Ukraïne is het zogeheten ‘visa-liberalisatieproces’ in gang gezet: allebei landen die in de verste verte geen zicht hebben op EU-lidmaatschap. Voor Turkije is zelfs dat liberalisatieproces nog niet in gang gezet, terwijl de onderhandelingen over toetreding al in 2005 werden geopend. Verder dan een slappe ‘dialoog over visa, mobiliteit en migratie’ durft de EU niet te gaan. Terwijl de Turken de afgelopen jaren flinke stappen voorwaarts hebben gemaakt bij het voldoen aan Europese vereisten, zoals het invoeren van biometrische paspoorten.
Economisch heil
En dat allemaal uit angst. Angst om het stemmende volk te ontstemmen. Angst voor grote groepen Turken die Nederland zullen overspoelen. Die angst is ongegrond. Ja, er komen veel illegalen de Turks-Griekse grens over, maar dat zijn geen Turken maar vooral Afghanen, Ethiopiërs en Pakistanen. Daarbij: het gaat Turkije economisch goed, en het is ontstellend arrogant aan te nemen dat massa’s Turken hun eigen land zouden willen verruilen voor het steeds xenofobere Europa. Uit onderzoek blijkt ook dat die stroom er helemaal niet zal komen (behalve dan op toeristisch gebied, wat de Europese economie veel goed zal doen), en de statistiek laat zien dat juist steeds meer Europeanen hun economisch heil in Turkije zoeken.
Als Nederland de vriendschap met Turkije na 400 jaar diplomatieke betrekkingen echt wil bekronen, dan ruimt het de illegale visumregels zo snel mogelijk uit de weg.
Lees hier mijn eerdere ANP-bericht over Arif Sağ dat in Nederland voor opschudding zorgde.
7 Comments »
7 Responses to “Turkse zanger niet zomaar boos”
Comments
Blog posts on this article
-
jul 26 2012 / 6pm
[...] het Hof. Turkije heeft dat fatsoen niet – niet dat andere Europese landen dat wel altijd hebben, zoals je hier kunt lezen, maar Turkije maakt er eerder een regel dan een uitzondering van de uitspraken totaal niet serieus [...]
Nou ik mis volledig enige feitelijke situatie analyse. Heeft iemand al een “case-history” opgesteld waarvan alle betrokkenen zeggen dat ze het oneens zijn maar de feiten onderschrijven?
Zelden ben ik zo kwaad geweest op de stomme, onnadenkende, lieden die deze man een VIP behandeling, ook op Schiphol, hadden moeten bezorgen! Geen gastvrouw of gastheerschap te bekennen! Nou ik zou het wel uit m’n hoofd hebben gelaten een ster uit een ander land zo te verwaarlozen! De onbeschoftheid lijkt mij dus het grootst bij de gastheren van de bijeenkomst.
Meer en meer lijkt het de laatste jaren erop dat wat de rechter ook beslist voor overheden van geen belang is. Ze negeren uitspraken en hebben een hele lange adem om besluiten/verdragen niet uit te voeren.
Het bestaan van visa,of het nou voor de V.S., Nederland of Turkije is, is mijns inziens sowieso een onding en discriminerend. Een visum gaat uit van de idee dat je op voorhand verdacht bent – en hoe kun je je dan beperken tot bepaalde landen?
In principe moet Nederland gastvrij zijn voor elke Turk met een geldig paspoort!
Wat je schrijft behoefte enige nuance, Frederike. De EU stelt sinds jaar en dag als voorwaarde voor visaliberalisatie dat een land zijn buitengrenzen afdoende controleert. De Turken krijgen in het kader van de pre-accession assistance wel hulp om hun grenscontrole te verbeteren, maar hun grensbewaking is nog niet voldoende bevonden.
Maar het belangrijkste is dat de EU als eis voor visumvrij reizen stelt dat het betreffende land een overeenkomst tekent waarin het belooft immigranten terug te nemen die via dat land de EU zijn binnengekomen (een zogeheten readmission agreement). De landen op de Balkan hebben al wel zo’n verdrag gesloten met de EU, Turkije nog niet.
Tjibbe, wat je schrijft klopt niet helemaal. Ik had geen ruimte in het stuk op de buitengrenzen in te gaan, maar de kwestie versterkt mijn mening alleen maar. Er is wél een readmission agreement met Turkije over het terugnemen vluchtelingen die via Turkije Griekenland inkomen. Dat verdrag werd getekend, en toen bood Europa die nietszeggende ‘dialoog’ aan over visa, mobiliteit en migratie. Dat was nou net het moment om het liberalisatieproces te beginnen. Dat Europa niet over de brug kwam, heeft tot gevolg dat Turkije nu die afspraak met Griekenland nauwelijks naleeft. Europa is aan zet, echt.
Het klopt toch nog niet helemaal wat je schrijft, Frederike. Dat readmission agreement is er inderdaad wel, maar Turkije heeft het nog niet getekend. Bagis heeft vandaag nog gezegd dat hij eerst de toezegging wil van de Raad dat er gesprekken over het schrappen van de visaverplichting beginnen, voordat hij tekent. http://www.turkishpress.com/news.asp?id=382433#.T8kZvLAV9gs
Tjibbe, dank, hebben we het samen toch mooi uitgefiegelierd! In mijn humbele opinie is nog steeds de EU aan zet. Mee eens? groetje!