(Even een verhaal gemaakt tijdens een korte vakantie in Griekenland in augustus ;-))
Zo’n dertig euro per dag verdienen ze, Griekse jongeren die in de zomer in het toerisme werken. In deze economisch moeilijke tijden in hun land zijn ze blij dat ze een baantje hebben. ‘Zonder dit werk zou ik niet kunnen studeren’, zegt Chris (18). Een reportage vanaf de Griekse stranden.
Chris Kovras (18), eiland Lesbos
Hun geluk is dat strandtenten, toeristische winkeltjes en andere bedrijven in het toerisme, vaak elk jaar met dezelfde mensen werken. Het is dus niet elk jaar vechten om een baantje, maar hopen dat je gewoon bij dezelfde baas weer aan de slag kunt. Chris Kovras (18) had inderdaad geluk: hij werkt al voor de derde zomer vijf of zes dagen per week in een café pal aan het strand, in het toeristische dorpje Eressos op het eiland Lesbos.
‘Ik moet wel de hele zomer werken, anders kan ik niet naar de universiteit’, zegt Chris. ‘Mijn ouders werken ook in het toerisme, ze hebben een eigen zaak, maar daar gaat het nu niet zo geweldig mee. Als ik geen baan zou hebben, zou het echt heel moeilijk worden om naar de universiteit te gaan.’
Hij loopt af en aan met drankjes en kleine hapjes, het terras zit lekker vol. Hij houdt van het eiland waar hij is opgegroeid, maar hij weet niet of hij er over een paar jaar nog wel woont. Chris: ‘Ik ga een technische studie doen, en als het goed is ben ik daar over vier jaar mee klaar. Maar ik denk niet dat het dan al heel veel beter zal gaan met de Griekse economie en een baan vinden zal niet makkelijk worden.’ Hij denkt aan drastische maatregelen: ‘Ik heb een oom in Canada. Als het na mijn studie echt moeilijk wordt, ga ik misschien wel naar hem toe, om daar werk te vinden.’
Areti Trentou (16), eiland Lesbos
Areti Trentou (16) werkt een eindje verderop langs de strandweg in een kleding- en sieradenwinkeltje. Ze werkt er elke ochtend, haar zus elke middag. De winkel is van hun ouders. ‘We moeten gewoon allemaal helpen om als gezin genoeg te verdienen’, zegt Areti. ‘Het is leuk werk, we verkopen leuke spullen en je ontmoet veel mensen. Dus nee, ik vind het niet erg hoor, dat ik elke dag werk.’
De middagen zijn vrij, en die brengt ze meestal met haar vriendinnen door. ‘Ik verdien elke ochtend 15 euro. Ik kan dus ’s middags wat gaan drinken, en ik probeer wat geld over te houden om ook in de winter wat achter de hand te hebben.’
Op Chios, één eiland zuidelijker, werkt Marialena Leodi (18) op het strand. Ook zij werkt in een familiezaak: haar oom is de eigenaar. Ze verdient zestig tot negentig euro per week, met twee of drie dagen werken. ‘Twee nichtjes van me werken hier de andere dagen. Zo profiteert de hele familie een beetje mee van zijn zaak’, zegt ze.
Het is haar eerste baantje. Maar nee, haar werk is geen noodzaak voor de familie. ‘Mijn ouders werken in de mastiek, dat is een boom die uniek is voor Chios. Er komt vocht uit, en dat werkt bijvoorbeeld medicinaal. Daar verdienen ze nog wel genoeg mee.’ Marialena werkt dus puur voor een eigen wens: een rijbewijs.
Marialena Leodi (18), eiland Chios
Marialena gaat na de zomer economie studeren. En hoe slim dat ook klinkt in een land waarmee het economisch niet zo goed gaat, zeker van een baan is ze na haar studie niet. ‘Maar ik maak me er niet echt zorgen om’, zegt ze. ‘Dat zien we dan wel weer. Weet je, op de eilanden is het nog niet zo heel erg met de economie, zeker in de zomer. In de grote steden, zoals in Athene, hebben mensen het veel moeilijker.’
Areti maakt zich ook niet echt zorgen. Tenminste, niet over ‘later’. Wel een beetje over nu. Want ze merkt thuis steeds beter dat haar ouders niet meer zo veel verdienen als andere seizoenen. ‘Ik werk hier sinds mijn veertiende, en er komen minder toeristen. En thuis merk ik het ook. We hebben minder geld. Ja nog wel genoeg te eten hoor, maar niet meer voor extraatjes. Daarom vind ik het ook fijn dat ik wat eigen geld verdien. Als ik zorg dat ik daar in de winter nog wat van over heb, hoef ik dan mijn ouders niet om geld te vragen als ik iets nieuws nodig heb. Dat zou fijn zijn.’
Recente reacties