Mariska stapte in het huwelijksbootje met de liefde van haar leven, de Turkse Ayhan. Hij kwam naar Nederland, er leek geen vuiltje aan de lucht. Tot hij voor vakantie naar zijn familie ging en prompt werd uitgehuwelijkt.
Mariska (30): “Mijn man en ik zouden samen een maand op vakantie gaan naar zijn familie. Maar hij miste zijn land en familie zo, dat hij twee weken eerder alvast ging, en ik zou nakomen. Zodra hij daar was, lukte het me niet meer met hem in contact te komen. Na een paar dagen hoorde ik van een neef van hem waarom: zijn familie stond niet langer achter ons huwelijk en had besloten mijn man uit te huwelijken aan een nichtje uit het dorp. Ze verboden mijn man contact met me op te nemen en hielden hem goed in de gaten.
Ik had er misschien meteen naartoe moeten vliegen, maar ik durfde niet. Ayhan komt uit een dorp in het zuidoosten van Turkije en hoewel ik altijd prima lag in de familie, werd ik toch bang dat me misschien iets aangedaan zou worden als ik daar alleen zou komen. Het probleem met mij was, zo had ik van het neefje gehoord, dat ik me niet aan islamitische leefregels hield. Dat klopt, dat ben ik ook nooit van plan geweest en Ayhan vond dat prima. Zijn familie had er blijkbaar wel moeite mee, maar dat wist ik helemaal niet, dat had niemand me ooit verteld. Zulke dingen kan ik toch ook niet aanvoelen in een cultuur die ik niet ken?
Ayhan en ik leerden elkaar drie jaar geleden kennen via msn. Hij werkte in de toeristenindustrie in Marmaris aan de Turkse kust, ik was nog nooit in Turkije geweest maar had wel vriendinnen die daar weer Turkse kennissen hadden. Via via kwamen we op de computer met elkaar aan de praat. Een paar maanden later ging ik met een vriendin naar Marmaris. Ik had natuurlijk wel laten weten dat ik zou komen, en hij stond me op te wachten bij het hotel. Ik was meteen verkocht. We kenden elkaar natuurlijk een beetje, en hij zag er zó goed uit!
Het bleek meer dan een vakantieliefde. Ik bewaarde wel wat afstand omdat je nooit weet hoe zo’n liefde in een badplaats vol toeristen verder gaat, maar toen ik een paar maanden later naar Istanbul op vakantie ging, kwam hij me afhalen van het vliegveld. Helemaal vanuit zuidoost Turkije was hij gekomen, twee dagen met de bus, om vijf dagen bij mij te zijn! We hadden het geweldig en besloten te proberen samen verder te gaan. Hij zou Nederlands gaan leren om in aanmerking te komen oor een visum voor langere tijd, ik zou de procedures precies uitzoeken en het een en ander in gang zetten.
Totaal verschillende werelden
Het dorp waar hij vandaan komt, is arm, onderontwikkeld. Toen ik dat zag, besefte ik wel uit wat een totaal verschillende werelden we komen. Maar er leek geen vuiltje aan de lucht, ik werd met open armen ontvangen door zijn familie. Ze waren enthousiast omdat we ons twee dagen voordat we naar hen toegingen, hadden verloofd. We waren toen bijna een jaar samen. Een beetje snel ja. Maar kijk, in dat dorp gaat het zoals het in Nederland vijftig jaar geleden ging. Samenwonen kan niet, en als Ayhan zijn familie wilde vertellen dat we toekomstplannen hadden, dan was het wel zo slim ons alvast te verloven. Over een huwelijk legden we nog niets vast. Daar wilde ik een paar jaar mee wachten en dat vond hij oké.
Ik weet niet in hoeverre Ayhan toen al wel voelde dat het misschien moeilijk zou worden met zijn familie. Hij is niet zo’n prater, maar onlangs heeft hij me wel verteld dat het misschien beter was geweest als ik tijdens familiebezoek een hoofddoek had gedragen. Hoe kan ik dat weten als me dat niet verteld wordt, ik kan dat toch niet zomaar aanvoelen? Ik denk dat zijn familie andere verwachtingen heeft gehad. Dat de verloving voor hen betekende dat ik me aan zijn cultuur zou aanpassen. Dat is voor hen vanzelfsprekend, en dat moet Ayhan toch geweten hebben. Maar we gingen in Nederland wonen, ver weg van zijn familie. Misschien heeft hij er daarom nooit over gesproken of dacht hij dat het door de afstand allemaal wel los zou lopen.
Ayhan slaagde met vlag en wimpel voor zijn inburgeringsexamen en hij kreeg toestemming naar Nederland te komen. Voor hij definitief kwam, zijn we in de buurt van Marmaris voor de imam getrouwd. Dat moest van zijn familie: Ayhan zou geen toestemming krijgen naar Nederland te gaan zonder getrouwd te zijn. Voor de imam trouwen is niets officieels en er word ook niets van vastgelegd. Voor mij had het vooral romantische waarde, maar achteraf gezien was het voor hen denk ik een soort belofte dat ik een echtgenote en moeder zou worden zoals hun dat voor ogen stond.
Islamitische regels
Ayhan had het moeilijk in Nederland. Ik werkte overdag, hij zat thuis of ging naar cursus. Hij heeft nauwelijks opleiding en het zou best moeilijk worden werk te vinden. Hij kreeg wel hulp van instanties, maar hij miste Turkije en zijn familie ook, de hele cultuur waar hij uitkomt. Hij kwam voor mij naar Nederland, maar van zichzelf is hij geen type dat makkelijk zou emigreren, of dat zou willen. Pas later heeft hij me gezegd hoe erg hij het vond in Nederland. ‘Ik werd gek’, zei hij. Geen werk, geen familie, geen vrienden, ander soort mensen, een totaal andere cultuur. Hij voelde zich ‘minnetjes’, ‘de buitenlander’. Dat heeft hij me nooit verteld. Hij wilde mij gelukkig maken en geen spanningen oproepen. Maar ja, ik voelde natuurlijk wel dat hij niet helemaal lekker in zijn vel zat. Daarom drong ik er ook op aan dat hij zijn familie vaker zou bellen en om twee weken eerder dan mij alvast naar Turkije te gaan. Zou hij zich weer een beetje kunnen opladen.
Zijn ouders hebben hem gevraagd of ik een hoofddoek droeg, of ik me hield aan de regel vijf keer per dag te bidden, of ik mijn toekomstige kinderen een islamitische opvoeding zou geven. Ayhan heeft eerlijk geantwoord dat ik mij niet aan islamitische regels hield. Toen nam zijn moeder de beslissing: hij mocht niet terug naar Nederland en hij mocht geen contact met mij opnemen. Zijn telefoon deed het niet meer, een Turkse prepaid wordt afgesloten als hij drie maanden niet is gebruikt. En naar een internetcafé? Ze lieten hem gewoon niet gaan. We hadden een soort van contact via een neefje van hem, waarmee ik sms-te. Ayhan vond het allemaal zo vreselijk, hoorde ik, maar wist niet wat hij met de situatie aanmoest. Bijna twee weken heb ik van hemzelf niets gehoord.
De wil van je moeder
Natuurlijk, ik was kwaad, wanhopig, helemaal van slag, ik had er zelfs continu buikpijn van. Maar wat kon ik doen? Sommige mensen zeiden: Wat is dat nou voor vent die zich door zijn moeder de wet laat voorschrijven, hup, dumpen die man! Maar zo simpel ligt het niet. Familie is daar erg belangrijk, je kunt niet zomaar tegen de wil van je moeder ingaan, dan zou hij zijn familie echt kwijtraken. Dan kun je wel zeggen: ‘Als hij van je houdt, kiest hij voor jou’, maar wat dan? Terug naar Nederland, waar hij het echt niet gemakkelijk had, zonder enige steun van zijn familie? We hebben uiteindelijk één keer lang gepraat aan de telefoon. Hij zei steeds: ‘Het kan niet meer, het is te laat’, ik zei dat hij moest kiezen, dat ik me aan zijn familie had aangepast maar dat zij ook wel een beetje moeite kunnen doen zich in mij te verplaatsen. We waren getrouwd, daarmee hadden we toch aan de voorwaarden voldaan?
Ik denk dat hij al wist dat zijn familie voor hem in het dorp een meisje zou vinden. Misschien waren we toen zelfs al gescheiden, ik weet het niet. Hij hoeft maar drie keer in het openbaar te zeggen dat hij van mij scheidt en dan is het rond. Onder druk van zijn familie heeft hij dat gedaan. Een week later hoorde ik via zijn neefje dat hij was uitgehuwelijkt. Aan zijn nichtje, een meisje van nog maar 17. Toen we elkaar weer spraken, zei hij dat hij haar ontmoet had, ingestemd had met een huwelijk en van haar hield. Verbijsterend. Hij heeft echte liefde gekend met mij, hoe kan hij dan nu denken dat hij met een meisje dat hij nauwelijks kent gelukkig kan worden?
De afgelopen vier maanden hebben we geen contact gehad. Ondertussen zijn mijn tranen op. Natuurlijk, het doet pijn, maar ik ben ook boos. We hebben zo veel moeite gedaan om hem naar Nederland te krijgen, en hij heeft na vier maanden het bijltje erbij neergegooid. Hoe kun je nu na vier maanden Nederland zeggen dat het niet gaat? Dat hij het zo gemakkelijk heeft opgegeven… Ik weet nog steeds niet hoe het nu precies allemaal is gegaan, of hij voordat hij uit Nederland wegging al wist dat hij niet terug zou komen. En of hij zelf ook had verwacht dat ik me meer zou aanpassen aan zijn geloof, hoewel hij zelf helemaal niet zo met zijn geloof bezig was. Hij heeft later wel gezegd dat hij het fijn had gevonden als we meer over het geloof hadden gepraat. Misschien hoopte hij ook dat ik me langzamerhand meer in de islam zou verdiepen, maar voor mij was dat helemaal geen item, ik wil helemaal geen moslim worden.
Geen verlenging
Langzamerhand ben ik ook gaan beseffen dat het heel moeilijk zou zijn de draad nog weer op te pakken. Als hij zijn ouders er al van zou kunnen overtuigen dat ze ons huwelijk en mijn keuzes moeten accepteren, hoe gaat het dan verder? Moet ik de rest van mijn leven op mijn tenen lopen en laveren tussen mijn eigen mening en de verwachtingen van zijn ouders? En als hij tegen zijn familie in zou gaan en zelf geld bij elkaar zou krijgen om bij mij terug te komen, wordt hij dan in Nederland gelukkig? Ik was hem kwijt, definitief. Ik ben bij de gemeente langsgegaan om Ayhan uit te schrijven en heb ik de IND laten weten dat er geen verlenging voor de verblijfsvergunning hoeft te komen. Ik moet verder met mijn leven.”
20 Comments »
20 Responses to ““Mijn man is uitgehuwelijkt””
Comments
Blog posts on this article
-
mrt 01 2011 / 11am
[...] maar bij bedenkt. Hoe vaak wil Viva een buitenlandverhaal? Niet elke week, maar toen ik ze dit verhaal voorstelde, werden ze meteen [...]
hey kiz
mooi verhaal geworden meid,kreeg hetw eer eff zwaar toen ik het zag maar je hebt het mooi gedaan …
tot snel dikke kuss van monique xxx
heel domme nederlands meid die verliefd is op een dorpeling. je moet altijd op de zelfde nivo blijven.waarom heb je geen contact gehad met een westerse turkse jongen uit izmir , ankara,istanbul dan ze je het verschil meteen.
maar toch een mooie ervaring voor de nederlandse meid.
Tsja ..als je kon uitkiezen waar je liefde zou vinden dan koos iedereen voor iemand uit de buurt. Helaas hebben we daar niets over te zeggen, dus ik vind de bovenstaande reaktie ver beneden peil.
Meid..heel veel sterkte en zie dit maar als een goede levensles.
knuf Con
Ik ben het met Concetta eens, ik vind de reactie van Aydin totaal beneden peil. Verplaats je maar eens in de situatie van ‘Mariska’, en denk dan niet dat alles maar even makkelijk gaat. Lieve Mariska, je weet da tje nog steeds altijd je verhalen bij me kwijt kunt! Heel veel sterkte en een hele dikke kus en knuffel.
PS. Frederique, super goed geschreven!
thanks meiden;
ja helaas aydin zo kun je ook denken maar die jongen heeft er ook niet voor gekozen om daar geboren te worden, net zo min als ik in nederland dus…
idd dat slaat echt nergens op!!!
grtjes
en idd frederike goed geschreven meid!!! thanks xxx
Kippevel, zoiets wens je niemand toe. Helaas kies je niet op wie je verliefd word. En zoiets kun je ook niet van te voren bedenken! Ik wens je heel veel liefde toe voor de toekomst!! XXX
jeetje meis, kreeg net als rojin er kippenvel van bij het lezen.
echt erg om te horen hoe het allemaal is gegaan.
aydin jouw reactie vind ik dus 0.0 , mijn schoonouders zijn uit het oosten en zijn zelfs nog moderner dan sommige mensen uit het zogenaamde westen.
het hangt gewoon per familie af.
erg mooi verhaal..mooi in de zin van kippenvel, niet in de zin van de gebeurtenissen.. jammer dat het zo is afgelopen
jij was breid ervoor te vechten.. hij blijkbaar niet..
hopelijk vind je snel weer de rust..
Aydin; mijn vriend komt ook uit een dorp, woont ook in nl en z’n familie heeft er geen problemen mee.. dus jou verhaal slaat nergens op
puhhh heftig zeg,ik snap niet hoe aydin zo durft te reageren.
mijn man is hier al meer dan twintig jaar en zijn hele familie
komt uit een klein dorp bij tokat vandaan,en wonen nu allemaal in istanbul en ook mijn schoonfamilie heeft er nooit een probleem mee gehad dat ik geen moslima ben of wordt
mijn schoonfamilie wil graag dat iedereen gelukkig is,dat is familie liefde.
ik vond het een erg mooi verhaal en kreeg ook kippenvel toen ik het zat te lezen.
ik hoop dat je snel weer rust vind en gelukkig mag worden met iemand die het wel waard is om zo voor te vechten,jij geloofde in jullie relatie en hebt er voor gevochten,jammer dat het zo moest aflopen.
veel liefs en sterkte kiz
Wat een verhaal. Dir gun je niemand. Mooi geschreven.
Ik hoop dat je een hele gelukkige toekomst vol liefde met een leuke lieve man die op je pad komt
Ik heb het verhaal met kippenvel zitten lezen. Wat verschrikkelijk dat het op zo’n manier moet eindigen. Het lijkt wel of je in een slechte film zit. Heel veel sterkte meid!
@Aydin: jouw reactie slaat helemaal nergens op. Liefde overkomt je.
@Frederique: erg mooi geschreven, goed artikel.
ik sluit me helemaal aan bij Concetta… als we konden kiezen zouden we allemaal verliefd worden op iemand dichtbij…
mijn vriend komt ook uit het oosten en vind de reactie van Aydin dus ook helemaal nergens op slaan…
meissie sterkte ermee…
en Frederique… goed geschreven meid!
Ik vind het ongelofelijk dat ouders hun kinderen zoveel verdriet doen en dan nog respect verwachten ook. Wat vreselijk voor jou om middden in zo’n situatie verzeild te raken. Ik lees dat je dapper bent en je leven weer oppakt, toch moet dat vreselijk moeilijk zijn. Ik wens je heel veel sterkte en geluk en heel veel liefde toe in de toekomst!!!
het is een mooi verhaal maar je moest wel weten als je met een moslim in contact komt moet je moslim worden hij is ook dom want hij weet donders goed dat hij niet mag trouwen met iemand die geen moslim is dus ik weet niet waarom hij je heeft gebruikt 1 jaar en 4 maanden is lang maarja veel sterkte meid verder met je leven ik hoop dat je de ware tegenkomt
Soumy
Ik ken deze meid persoonlijk en zij is moslim geworden voor hem..
Dus dat is niet van toepassing.
nee idd en zoals je mischien weet (denk het dus van niet maar oke) mag een moslim- man wel met een meid van een ander geloof trouwen maar een moslima zelf niet met een man van een ander geloof….
dus dat gaat idd niet op in dit geval, en gebruikt vind ik ook niet het juiste woord was ook geen keuze van ons maar van de familie…
hai! Wat een nare situatie. Ik heb ook iets dergeljks meegemaakt. Mijn man(!!) werkt ook uitgehuwelijkt aan zijn buurmeisje. We waren 4 jaar getrouwd en erg gelukkig. Hij komt uit Libanon. We waren samen naar Libanon gegaan, voor hem was dit na 12 jaar. Al onderweg deed zijn moeder opeens arroagant en in LIbanon zei ze dat ze voor hem een libanees meisje wilde en zat ze alleen maar slecht te praten over Nederland, nu ze weer naar Libanon kon en het veilig achtte was Nederland opeens niet goed genoeg meer, terwijl ze toch goed werd opgevamgen destijds in de oorlog!! In LIabnon kreeg ik het gevoel da tik naar huis wilde epr direkt en voelde me heel raar. Ik kreeg een soort van stemmen en belde mijn man op en die zei dat ik moest oppassen voor zijn moeder en oma en dat er tussen ons niks aan de hand was. Hij kwam weer terug na een week en alles leek goed, ik vond hem wel anders. Na een maand was hij opeens weg.Ik hoorde niks van hem. Ik heb heel veel gebeden, ik ben nl zelf moslim geworden,w at zijn moeder ook niet goed achtte , ik wilde een hoofddoek gaan dragen maar dat vond ze maar n iks, ikmoest met mijn mooie haren pronken voor de familie om op te vallen, heel naar en tegenstrijdig allemaal. Maar na een paar weken belde hij op in tranen datik op moest passen voor zijn moeder en oma en of ik naar Libanon kon komen. Ik zei ok ik kom nu, ik was erg blij met zijn telefoontje, had de hele nacht gebeden. Ik antwoorde dat ik kon komen zo snel mogelijk, maar hij zei nee niet nu mijn moeder komt nu eerst,over twee weken. Toen kreeg ik een heel naar gevoel. HIj belde sinds toen elke dag heel vaak. Ik zei dat het ok was en dat hij niet zo vaak meer hoefde te bellen end at alles goed was omdat hij niet zoveel geld had destijds. Maar opeens hoorde ik niks meer van hem. Ikbelde naar Liabnon en hij nam niet op. Zijn meoder was er. Hij nam na een paar dagen op en schold me uit en schreeuwde en was helemaal raar. Ik kreeg een vrouw aan die lijn, ik vroeg ogf ik mijn man kon spreken, ze zei :You are his exwife op een hele nare toon. Hij was dus uitgehuwelijkt. Ik heb in de laatste weken met hem helle rare stemmen inmijn hoofdgehad, we kregen eenhuis maar ik werd bang voor het huis etc en wilde niet in het huis want was bang dat er wat zou gebeuren terwijl ik heel graag wilde en nog vele meer rare dingen. In Libanon heeft de moeder van dit meisje voor mij destijds speciaal druiven gebracht. Ik heb die opgegeten en dacht wat aardig. verder weet God wie wat gedaan heeft. mIjn man is weg en is getrouwd nu met een meisje waar hij niet van houd,of opeens op onverklaarbare manier is van gaan houden. Hij kan mijn naam niet horen en schreeuwt en schud en zijn hoofd als hij mij hoord. Ik ben een nuchtere hollandse vrouw nu en weet nu achteraf zeker dat hier dingen zijn gebeurt die niet kloppen en waarvan Alllah alleen wie wie wat gedaan heeft, maar Allah weet ook wie welke straf krijgt en wat wij verdienen in het hiernamaals. Ik ben nu getrouwd met een gelovige moslimman en heb een schat van een dochtertje,maar toch blijft dit mijn hele leven bij me. Mensen pas op voor andere mensen, moslim en neit en eet nooit iets van vreemden en laat geen foto;s achteraf en pas op met facebook, hyves etc maar Allah is groot
Wat een verhaal, mooi en schokkend…
Ik weet niet wat ik erop moet zeggen,
heel veel sterkte meid
en denk eraan er zyn meer vissen in de zee!!
mijn vriend, waar ik al 5,5 jaar mee samen ben, is uitgehuwelijkt aan zijn nichtje, en nee zeggen tegen zijn ouders kan hij niet, ondanks dat ik zijn leven ben, net als hij de mijne.