Herfst in Istanbul, dat is óók af en toe genieten van een heerlijk warme zomerse dag. Maar helaas, de zee van terrasjes in Beyoglu, het uitgaanscentrum van de stad, is niet meer. Schoongeveegd door de gemeente. Er was nog hoop dat er een nieuw terrasbeleid zou komen, maar nee: de terrassen zijn definitief weg.
Voor wie in Istanbul is geweest: ga in gedachten naar de Istiklal Avenue, de grote winkelstraat die begint op het centrale Taksim Plein. De straatjes links en rechts van Istiklal, en vooral de wirwar van straatjes aan het eind, stonden de afgelopen jaren afgeladen vol met houten krukjes en basic houten tafels. Er werd gedronken van ’s middags vroeg tot ’s avonds laat. Vooral studenten en toeristen goten er halve liters bier naar binnen. Theeterrassen waren er overigens ook, en restaurants met en zonder alcoholvergunning.
Punt was: lopen was er vrijwel onmogelijk geworden. Zowat elke meter straat werd ingenomen door een tafel, stoel of kruk. Als je goed keek, zag je ergens tussendoor de markering tot waar de terrassen officieel mochten worden gebouwd. En als je nog beter keek, zag je niet alleen kroegen, theehuizen en restaurants, maar ook winkels, galeries en woningen.
Wie gaat dáár nou wonen, dacht ik wel eens als ik zelf op zo’n terras zat met een bier. Je kunt je eigen voordeur niet eens bereiken! En hoe doe je ’s nachts ooit een oog dicht bij al dat lawaai? En dat zijn precies de verhalen die naar buiten kwamen nadat de gemeentelijke bezem zijn werk had gedaan. Bewoners werden gek van de terrassen, die pas de laatste jaren echt uit de hand liepen. Galeriehouders en winkeleigenaren ook: als ze rekken of infoborden op de stoep plaatsten, haalden kroegbazen die weg om er een tafel voor in de plaats te zetten. Er iets van zeggen, bleek onmogelijk. ‘Horecamaffia’, klonk het.
Kan er nu helemaal niet meer buiten gebierd worden in Istanbul? Jawel hoor. De kroegen zijn gewoon open. Binnen zitten dus. Of buiten, bij een kroeg of restaurant met dakterras. Of je koopt een biertje en gaat languit in het park liggen. Het kan nog.
Die laatste zin klopt inmiddels niet meer helemaal, het is koud en het regent. Reden: de publicatie van de column werd enkele weken uitgesteld in verband met de aardbeving in Van.
Recente reacties