GÜLYAZI – De nabestaanden van de 34 jongens en mannen die vorige week bij een bombardement van het Turkse leger werden gedood, piekeren er niet over een schadevergoeding van de regering aan te nemen. Premier Erdogan kondigde dinsdag aan de families van de mannen, die tijdens het smokkelen aan de Iraakse grens onder vuur kwamen te liggen, binnen enkele dagen te compenseren. Zahide Encü, moeder van de 15-jarige Aslan die omkwam: ‘Eerst mijn zoon aan stukken bombarderen, en dan met geld aankomen? We willen geen geld, we willen weten wat er is gebeurd.’
De rouw is nog niet voorbij in het dorpje Gülyazi, waar 25 van de 34 overledenen vandaan komen. De andere negen komen uit Roboski, een steenworp verderop, allemaal in het district Uludere. Eén van de smokkelaars raakte ernstig gewond en ligt in het ziekenhuis – hij wordt al tot de doden gerekend. Eén man overleefde het drama.
Het Turkse ministerie van binnenlandse zaken wil per overledene 20.000 lira uitbetalen, zo’n 8000 euro. Overlevende Servet Encü (35): ‘De regering weet dat de mensen hier arm zijn. Daarom denken ze dat ze met een zak geld alles goed kunnen maken. Maar zo werkt het niet. Ik eet nog liever gras dan dat ik geld van de regering aanneem.’
Zahide Encü (45, foto) heeft zes kinderen, waarvan twee zoons. De oudste, nu 26, stapte acht jaar geleden tijdens het houtsprokkelen op een landmijn en kan nu niet meer bijdragen aan het familie-inkomen, de jongste, Aslan, is nu dood. ‘Waar we nu van moeten leven? Ik weet het niet. Nee, ik heb geen seconde overwogen Erdogans geld aan te nemen. Ik vertrouw erop dat God ons helpt.’
De dorpelingen vertellen dat ze een onderzoek van wie dan ook in Turkije niet vertrouwen. Een mensenrechtencommissie van de EU zou een onderzoek moeten leiden, vinden ze. Maar veel vertrouwen dat de Turkse overheid toestemming geeft voor zo’n onafhankelijk onderzoek, is er niet.
Wat er precies is gebeurd vorige week, blijft een raadsel. De Turkse regering houdt het voorlopig op een ‘ongeluk’ en belooft een diepgaand onderzoek, maar de dorpelingen geloven er niets van. Overlevende Servet Encü: ‘Iedereen wist dat er werd gesmokkeld, ook de politie en veiligheidsdiensten. Het dorpshoofd kreeg zelfs een telefoontje van het leger als er lucht- of grondacties gepland stonden in het smokkelgebied, en dan gingen we niet. De laatste maand was het zo rustig op de routes dat we met grotere groepen gingen, met meer ezels ook. En toen ineens waren op de terugweg alle wegen gesloten en werden we gebombardeerd.’
Verboden terrein
Met smokkelen kan een familie een maandinkomen van 600 tot 700 lira verdienen. Dat is in een dorp genoeg om van te leven. Ander werk is er niet of nauwelijks: grote delen van de provincie zijn verboden militair terrein, of er liggen mijnen waardoor schapen hoeden onmogelijk is. Fabrieken zijn er niet. Kinderen helpen ‘vanaf dat ze kunnen lopen’ mee het gezinsinkomen te verdienen – vandaar dat ook kinderen vanaf een jaar of 13, 14 meegaan smokkelen.
Ironisch genoeg gaat de leeftijd waarop kinderen beginnen met smokkelen, nu omlaag. De 8-jarige Sinan gaat volgende week, als de rouw voorbij is, voor het eerst, in de plaats van zijn omgekomen broer Sivan (13). Twee uur tot over de grens, twee uur terug. Houdt hij dat wel vol? Sinan: ‘Op de heenweg mag ik op een ezeltje zitten.’
4 Comments »
4 Responses to “Nabestaanden Uludere willen geen schadevergoeding”
Comments
Blog posts on this article
-
jan 09 2012 / 12am
[...] district Uludere waar bij een bombardement door het Turkse leger 35 dorpsbewoners omkwamen. Lees hier een stuk dat ik erover schreef voor het ANP, en twee andere blogjes hier en hier – nog even [...]
-
jan 15 2012 / 9am
[...] Voor het ANP: Nabestaanden Uludere willen geen schadevergoeding [...]
-
mei 15 2012 / 8pm
[...] over om suiker, diesel en thee te smokkelen. Nu hij niet meer leeft, is er geen inkomen meer. Zoals alle families van slachtoffers, weigerde Esra’s moeder de schadevergoeding die de staat voor… Haar familie helpt, maar haar schoonzus heeft ook al geen man die voor haar zorgt: die zit vier [...]
Het vergt een sterke karakter om zoveel geld af te wijzen tenzij je het heel hard nodig hebt. Respect..