ISTANBUL – Tien jaar na zijn arrestatie heeft PKK-leider Abdullah Öcalan nog altijd grote invloed op de manier waarop Turkije omgaat met de Koerdische kwestie. Ondanks dat Turkse media donderdag de ‘moedige stap’ roemen van de AKP-regering vanwege een verklaring gisteren dat de Koerdische kwestie langs democratische weg opgelost zal worden, bleef het verwachte pakket concrete en vergaande maatregelen uit. De vermoedelijke reden: Koerdische politici, die belangrijk zijn om ook onder Koerden steun te krijgen voor regeringsvoorstellen, kunnen niet instemmen met een regeringsplan zonder Öcalans wensen te kennen.
De afgelopen week is de spanning in Turkije behoorlijk gestegen rondom de plannen die de AKP-regering zou presenteren. Er wordt gespeculeerd over wetten die Koerdisch onderwijs in staatsscholen mogelijk zou maken, over het hernoemen van dorpen in het zuidoosten van het land met hun oorspronkelijke Koerdische namen en zelfs over een amnestieregeling voor PKK-strijders. Öcalan kondigde eerder aan half augustus met een vredesplan te komen, waarna de regering besloot haast te maken met een eigen initiatief om Öcalan het gras voor de voeten weg te maaien.
Dat lijkt nu mislukt, vermoedelijk deels omdat het de AKP niet lukte steun te krijgen voor haar plannen van de Koerdische partij DTP, die met twintig zetels is vertegenwoordigd in het parlement. Hoewel de DTP het ontkent, is de partij gelinkt aan de PKK. Pas als bekend is welke eisen Öcalan stelt aan een definitief einde van de gewapende strijd van de PKK, kan de DTP bepalen of ze de regeringsplannen steunt en de PKK openlijk kan oproepen de wapens neer te leggen.
Öcalan, die nog altijd veel aanhang heeft onder Koerden, werd in 1999 in Kenia gearresteerd en zit een levenslange gevangenisstraf uit op gevangeniseiland Imrali in de Zee van Marmara. Hij zit in eenzame opsluiting, maar heeft wel wekelijks contact met zijn advocaten. Die zullen Öcalans vredesplan naar verwachting naar buiten brengen op 15 augustus. Een symbolische datum: op die dag pleegde de PKK 25 jaar geleden haar eerste bomaanslag en was de gewapende Koerdische strijd een feit.
De strijd tussen Öcalans organisatie, die zowel door de EU als de Verenigde Staten als terroristische organisatie wordt gezien, en het Turkse leger heeft tot nu toe aan meer dan 40.000 mensen het leven gekost. Dat er ook baby’s onder de slachtoffers zijn, verraadt de bijnaam die veel Turken gebruiken voor de PKK-leider: babymoordenaar. De afgelopen jaren hebben de Koerden, onder druk van de Europese Unie, al meer rechten gekregen. Belangrijke kwesties als een erkenning van de Koerdische identiteit in de Turkse grondwet en een amnestiergeling voor PKK-strijders zijn tot nu toe echter onoverkomelijke struikelblokken.
Ik kan het niet meer terugvinden, maar toen een maand of wat geleden stelde dat de DTP te beschouwen is als de politieke vleugel van de PKK en de relatie tussen die twee dus min of meer te vergelijken valt met de verhouding IRA/Sinn Fein of ETA/Herri Batasuna, stelde je dat de zaak iets gecompliceerder lag. (Vergeef me als ik het mis heb, zo herinner ik mij de “discussie” van toen.)
Uit je huidige bericht maak ik op dat je van gedachten veranderd bent. Hoe dat zo?
Mozak, het ging toen om dit blogje: http://is.gd/1YSOT. Ik schreef dat ik me wel in je vergelijking kan vinden, maar voor een deel ook niet.
Wat ik toen bedoelde, is dat je er toen ook bijhaalde dat DTP’ers langsgaan bij familie van dode PKK’ers en dat je dat ook bewijs vindt van de link tussen DTP en PKK. Ik denk vaak, waarom gaan alleen DTP’ers bij die families langs, en nooit iemand van andere partijen? Die families zijn ook Turkse staatsburgers, zij hebben een zoon verloren. Wat zou het goed zijn als een AKP’er bij zo’n familie langs gaat. Misschien zitten ze er een paar dagen later wel, als een andere zoon sterft die misschien toevallig net in dienst zat en aan de kant van het leger vocht.
Een paar dagen geleden, toen er in het zuidoosten een aantal (2 of 3?) DTP’ers werden vermoord, zijn er een paar militairen bij de familie langs gegaan. Dat waren geen PKK’ers natuurlijk, maar ik vond het een mooi en goed gebaar. Misschien staat het binnenkort wel te gebeuren: Erdogan langs bij familie van een dode PKK’er, om te laten zien dat de strijd rouw brengt bij álle inwoners van Turkije. Ondenkbaar? En zou het meer of minder ondenkbaar zijn dat Tugluk haar medeleven betuigt aan een soldatenfamilie? Wat denk je?
“Erdogan langs bij familie van een dode PKK?er, om te laten zien dat de strijd rouw brengt bij álle inwoners van Turkije. Ondenkbaar?”
als je dierbare wordt vermoord door een moordenaar en die familie steunt dat ook, ga jij dan bij hun opbezoek om rouw te brengen voor een moordenaar die jou dierbare het leven roofde? ik in ieder geval niet, dan ben je mooi niet in orde…