ISTANBUL – De slechte staat van veel gebouwen in Turkije zorgt ervoor dat er meer slachtoffers vallen bij aardbevingen dan nodig. Het probleem werkelijk oplossen zou betekenen dat veel huizen en andere gebouwen opnieuw opgetrokken moeten worden, en dat is onbegonnen werk. Ook de voorlichting over hoe je te gedragen bij een aardbeving, schiet vaak tekort.
In veel Turkse steden en dorpen woont het overgrote deel van de mensen in appartementencomplexen van minstens drie, en vaak meer, verdiepingen. Daarvan zijn er in de meest getroffen steden, Ercis en Van, tegen de honderd ingestort. Het is een geluk bij een ongeluk dat de aardbeving op zondag plaatsvond: ook veel kantoren, openbare gebouwen en scholen zijn niet aardbevingsbestendig. Ook ziekenhuizen niet, zoals gisteren na de ramp meteen bleek: er werd zeker één ziekenhuis ontruimd omdat het te erg beschadigd was. In kleine dorpjes zijn huizen nogal eens van hout of van stenen die slecht onprofessioneel gestapeld zijn.
Vooral oudere gebouwen zijn in slechte staat, en niet gebouwd met het oog op aardbevingen. Bouwers trokken zich uit kostenoverwegingen simpelweg weinig aan van bouwvoorschriften. Dat is de laatste jaren, en zeker sinds de grote aardbeving in West-Turkije van 1999, veranderd. Nieuwe wooncomplexen zijn over het algemeen wel aardbevingsbestendig. Dergelijke wooncomplexen, vaak gebouwd op initiatief van de overheid, schieten aan de randen van steden als paddestoelen uit de grond, ook in Van, een groeiende stad.
De voorlichting over veilig aardbevingsbeleid schiet over het algemeen tekort, en mensen volgen advies veelal niet op. Zo zijn er nog altijd mensen die meteen in paniek uit het raam springen als de aarde begint te beven. Of er ook dit keer op die manier mensen om het leven zijn gekomen, is niet bekend.
[...] verslag gedaan van de ramp voor verschillende media. Behalve dit stuk schreef ik maandag ook deze voor het ANP. Op zondag leverde ik het ANP vooral mini-stukjes met nieuwtjes en achtergrondinfo, die niet in een [...]